Τεράστιοι μουσικοί! Όσο κι αν έδιναν την εντύπωση ότι κάπου εγκατέλειψαν το “άθλημα”, αυτό είναι κάτι που δεν ξεχνιέται. Βρίσκομαι μαζίμε τον Theo Travis, σαξοφωνίστα,τον Roy Babbington, μπασίστα και τον John Etheridge, κιθαρίστα των θρύλων του progressive, Soft Machine στο σπίτι που τους φιλοξενεί κατά τη διάρκεια του HRH Prog festival, στις όχθες του Ατλαντικού στη Βόρεια Ουαλία και όπως καταλαβαίνετε,η συνέντευξη που ακολουθεί δεν είναι καθόλου συνηθισμένη. Συνέντευξη: Δημήτρης Καζαντζής
Rockpages.gr: Τι ακριβώς έκανε τους Soft Machine να ενεργοποιηθούν ξανά και μάλιστα χρησιμοποιώντας το αρχικό τους όνομα μετά από 30 χρόνια; 
Theo Travis: Λοιπόν, ο τύπος από τη MoonJune Records ήταν φανατικός θαυμαστής των Soft Machine και ήταν πολύ δεκτικός στο να υπάρξει κάποια σχετική δραστηριότητα όσον αφορά τους Soft Machine προς το τέλος του 2000 προωθώντας την μπάντα όσο το δυνατόν περισσότερο. Έτσι γίναμε οι Softworks και έπειτα μεταμορφωθήκαμε στους Soft Machine Legacy.
Rockpages.gr: Μέλη της μπάντας έχουν κατά καιρούς κρατήσει τον θρύλο της ζωντανό, πάντα όμως διατηρώντας την λέξη soft (μαλακός) ως πρόθημα στην ονομασία. Τι το ιδιαίτερο έχει αυτή η λέξη για εσάς;
Roy Babbington: Δεν είναι τίποτα άλλο παρά το όνομα ενός βιβλίου του William Burroughs, με τίτλο Soft Machine το οποίο εκδόδηκε στις αρχές του 1960. Το θέμα είναι πως λόγω του ότι το Soft Machine είναι ένα πολύ αναγνωρίσιμο όνομα, οτιδήποτε έχει την λέξη ‘Soft’ στην αρχή-όσον αφορά την ονομασία της μπάντας- παραπέμπει αμέσως στην μπάντα. Οπότε είναι καλό για την μπάντα είτε ονομάζεται Soft Machine Legacy είτε Softworks καθώς δημιουργεί άμεση σύνδεση με την ποιότητα των Soft Machine.
Theo Travis: Το Soft Machine περιλαμβάνει τους πάντες και όχι μόνο ένα άτομο. Για παράδειγμα ο Leonardo (σ.σ. Pavcovic) είναι τόσο σημαντικός όσο και τα άλλα μέλη της μπάντας. Η επιμονή του στο να πετύχει τον καλύτερο δυνατόν ήχο για εμάς κάνει τους Soft Machine Legacy πολύ μοναδικούς. Περάσαμε και δύσκολους καιρούς με μέλη που έρχονταν και έφευγαν. Ο Leonardo έβαλε ρόδες στο όχημα των Soft Machine και έτσι αρχίσαμε να κινούμαστε ξανά. Το κοινό το βρήκε ενδιαφέρον και αυτό είναι και το πιο σημαντικό για έναν μουσικό…..όταν οι οπαδοί σου εκτιμούν την μουσική σου.
Roy Babbington: Κάτι άλλο που είναι εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός πως κάθε άτομο, κάθε μέλος της μπάντας διασκεδάζει να παίζει μουσική και να δίνει shows. Δεν είναι μόνο η αναδημιουργία σε νότες στην σκηνή ή σε κάποιο στούντιο. Όλοι εναποθέτουν κομμάτι του εαυτού τους στην μουσική των Soft Machine. Γι’αυτό είναι τόσο μοναδικό για εμάς και για το κοινό μας.
Rockpages.gr: Πως υποδέχθηκε ο κόσμος αλλά και η μουσική βιομηχανία την επιστροφή σας;
Theo Travis: Θεωρώ πως είναι πιο πολύ έξω από την μουσική βιομηχανία… ο Leonardo το έδεσε όλο μαζί. Είναι η δική του δισκογραφική εταιρία. Αυτός κανονίζει τις συμφωνίες με τους ατζέντηδες και κλείνει τις διάφορες εμφανίσεις. Ξέρεις… δεν είναι ότι ενδιαφερόμαστε σε όλο αυτό της μουσικής βιομηχανίας. Όταν μιλάς για αυτά τα πράγματα, είναι περισσότερο πίνακες και πωλήσεις. Δεν ενδιαφερόμαστε για τέτοιου είδους καταστάσεις. Εξάλλου η μουσική μας δεν ακολουθεί την μόδα, οπότε…
Roy Babbington: Την δεκαετία του 1970, από τη CBS δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τον ίδιο δρόμο όπως και στο τελευταίο μας άλμπουμ ώστε να μπορέσουν να χτίσουν πάνω σε αυτό. Ήταν τελείως διαφορετικό. Φυσικά αυτό είχε ως αποτέλεσμα την απόφαση της CBS να μας αφήσει καθώς δεν μπορούσαν να βρουν κάποιο τρόπο ώστε να προωθήσουν την μπάντα. Έτσι μας ‘έριξαν’ και μάλιστα ενώ βρισκόμασταν στη μέση περιοδείας στην Αμερική. Αλλά τότε ήρθε η EMI Harvest Records και μας δόθηκε η δυνατότητα να αποκαταστήσουμε το γεγονός πως δεν θα μπορούσαμε ποτέ να ‘πέσουμε’ σε επαναλήψεις όσον αφορά την μουσική. Πάντα ψάχναμε τρόπους ώστε να αυτοσχεδιάζουμε με ενδιαφέρον τρόπο……τουλάχιστον έτσι το βλέπουμε εμείς. Έπρεπε να είναι καταρχήν ενδιαφέρον σε εμάς, ειδάλλως δεν θα το επιχειρούσαμε.
Theo Travis: Κατά την δεκαετία του 1970 υπήρξαν κυρίως τεράστιες δισκογραφικές εταιρίες και η μουσική βιομηχανία μεγάλωνε και επεκτεινόταν συνεχώς. Στις μέρες μας η μουσική είναι κατά κάποιο τρόπο εκτός της καθιερωμένης μουσικής βιομηχανίας.
Rockpages.gr: Είστε μία μπάντα που ποτέ δεν χρησιμοποιεί φωνητικά στην μουσική σας με εξαίρεση την αρχική περίοδο της καριέρας σας ως Soft Machine. Θεωρείτε πως αυτό αυτόματα περιορίζει το κοινό σας;
Roy Babbington: Νομίζω πως περιορίζει κάπως την σύνδεση κάποιων ανθρώπων με την μουσική καθώς λίγο πολύ είναι ορχηστρική μουσική. Έχουμε συζητήσει για αυτό το θέμα… θα δούμε πως θα πάει…..
Rockpages.gr: Πάντα αναρωτιόμουν τι σας εμπνέει στο να δίνεται τίτλο σε ένα τραγούδι δίχως στίχους.
Theo Travis: (γελάει) Καλή ερώτηση.
Roy Babbington: Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση. Παραδόξως έχω μια λίστα με τίτλους τραγουδιών στο σπίτι.
Theo Travis: Μερικές φορές είναι μόνο μια λέξη ή ένα παιχνίδι λέξεων. Άλλες φορές μπορεί να είναι ένα συναίσθημα που σχετίζεται με την μουσική… πάντα προσπαθούμε να βρούμε τίτλους με ενδιαφέρον με ένα παιχνίδι λέξεων.
John Etheridge: Με αυτήν την μπάντα έχει πάντα ενδιαφέρον καθώς προσπαθούμε να μπερδέψουμε λέξεις και να δημιουργήσουμε τίτλους τραγουδιών. Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οπουδήποτε.
Rockpages.gr: Υπάρχουν σχέδια για ένα καινούργιο άλμπουμ;
Theo Travis: Κάτι έχει συζητηθεί και είμαι σίγουρος πως θα μιλήσουμε σύντομα περί αυτού με τον Leonardo.
John Etheridge: Από ποια χώρα είσαι;
Rockpages.gr: Από την Ελλάδα…
John Etheridge: Ελλάδα! Γνωρίζω έναν εξαιρετικό ντράμερ από την Ελλάδα. Το όνομα του είναι Χρήστος Στασινόπουλος.
Rockpages.gr: Theo, θα ήθελες να μου πεις μερικά λόγια για την συνεργασία σου με τον Steven Wilson;
Theo Travis: Γύρω στα τέλη του ’90 πήγα στο στούντιο και ηχογράφησα το άλμπουμ των Porcupine Tree, το “Stupid Dream”. Έκτοτε γίναμε φίλοι. Ο Steven έκανε την μίξη σε κάποιους από τους δίσκους μου ή αν δουλεύει πάνω σε κάποιο project μπορεί να περάσω και να κάνω κάποιες ηχογραφήσεις μαζί του. Το καλό με τον Steven είναι πως δεν φοβάται να πειραματιστεί με διάφορους ήχους. Τώρα που το σκέφτομαι ήμουν μέσα σε όλα τα solo άλμπουμ του. Έπειτα το 2011 αποφάσισε πως ήθελε να κάνει κάποιες συναυλίες και με ρώτησε αν ενδιαφερόμουν να συμμετάσχω, πράγμα και που έκανα. Είναι ένας καταπληκτικός μουσικός και υπέροχος τραγουδιστής. Το όραμα του είναι μεγάλο και όλη του η δουλειά είναι κυμαινόμενη, έτσι έχει μεγαλύτερο κοινό και υπάρχει ευρύτερο ενδιαφέρον στη μουσική του. Αυτό που κάνει είναι εξαιρετικά ποιοτικό και ο ίδιος είναι πολύ οργανωτικός και ταλαντούχος.
Rockpages.gr: Πως αξιολογείτε τις νέες progressive rock μπάντες; Έχετε ξεχωρίσει κάποιες;
Roy Babbington: Λοιπόν, έχουμε ακούσει κάποιες… μερικές από αυτές προσπαθούν να ακουστούν σαν καινούργιες εκδοχές διαφόρων progressive rock σχημάτων του ’70. Η αλήθεια είναι πως δεν ακούω πολλές καινούργιες progressive δημιουργίες. Από ότι έχω ακούσει όμως πρέπει να πω πως δεν έχουν τα χαρακτηριστικά της progressive ιδεολογίας, όπως κάποιος που θέλει να πειραματιστεί με την μουσική δηλαδή… είναι πιο πολύ μια αναβίωση μιας μπάντας του ’80 ή του ΄70. Ωστόσο δεν έχω ακούσει κάτι που να μου μεταδώσει έμπνευση.
Theo Travis: Ήμουν έτοιμος να πω πως όσον αφορά την τεχνική και το πόσο περιπετειώδης θες να είσαι με τη μουσική σου, υπάρχει πάντα το ρίσκο να έχεις μικρό κοινό. Η περιπετειώδης μουσική, το να προσπαθείς να περάσεις τα όρια δεν είναι εύκολο πράγμα…δεν είναι κάτι που θα προσελκύσει πολλούς ανθρώπους. Πάρε για παράδειγμα κάποιους από τους κλασσικούς μουσικούς του 18ου ή 19ου αιώνα. Η μουσική τους ήταν πολύ μπροστά για τα τότε δεδομένα και αναγνωρίστηκε έναν αιώνα μετά. Πέθαναν στην φτώχια. Έτσι, στην περίπτωση των Soft Machine θέλουμε απλά να πάμε και να απολαύσουμε τη μουσική μας δίχως να σκαφτόμαστε πως θα κερδίσουμε ένα ευρύτερο κοινό. Αν και το κοινό ανταποκρίνεται τότε αυτό είναι φανταστικό!
Rockpages.gr: Υπάρχει απάντηση ως προς το πότε ένας μουσικός θεωρεί τον εαυτό του ολοκληρωμένο καλλιτέχνη;
John Etheridge: Ένας αληθινός μουσικός ποτέ δε θα θεωρήσει τον εαυτό του ολοκληρωμένο καλλιτέχνη. Δεν νομίζω πως ο David Bowie θεωρούσε τον εαυτό του ολοκληρωμένο καλλιτέχνη. Οφείλεις να προσπαθείς συνεχώς να ανακαλύπτεις εκ νέου τον εαυτό σου και να είσαι όσο το δυνατόν πιο δημιουργικός γίνεται.
Theo Travis: Πρέπει πάντα να προσπαθείς να βρίσκεις νέους τρόπους για να εκφραστείς και ποτέ να μην ικανοποιείσαι. Δε θα πρέπει ποτέ να φτάσεις στο σημείο που θα πεις «τα βρήκα όλα»!
John Etheridge: Ο παράγοντας του αυτοσχεδιασμού θα πρέπει να είναι πάντα παρών άσχετα με το πόσα χρόνια καριέρας μετράς. Είναι κινητήρια δύναμη.
Theo Travis: Πρέπει πάντα να εκτείνεις το χέρι για το κάτι άλλο… το κάτι περισσότερο.
Rockpages.gr: Ποια είναι τα σχέδια των Soft Machine αφού τελειώσει το φεστιβάλ;
John Etheridge: Έχουμε κάποιες εμφανίσεις στο πρόγραμμα… κάποιες από αυτές είναι στην Ιταλία. Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ξεκινήσουμε ένα καινούργιο άλμπουμ. Ίσως την επόμενη χρονιά.
Rockpages.gr: Είχαμε αρκετές απώλειες τελευταία. Ποια σας στοίχησε περισσότερο, του Lemmy, του David Bowie ή του Keith Emmerson;
Theo Travis: Ήταν όλοι τους σπουδαίοι μουσικοί. Προσωπικά θα έλεγα του David Bowie.
John Etheridge: Δεν είχα κάποια ιδιαίτερη σύνδεση με κάποιον από αυτούς αλλά θαύμαζα την δουλειά τους.
