Ο David DeFeis μας ταξιδεύει ξανά στο μαγικό κόσμο της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας κυκλοφορώντας έναν ακόμη ιδιαίτερο δίσκο με τους Virgin Steele. Αυτή τη φορά στο επίκεντρο βρίσκεται ο Θεός Διόνυσος και το σκηνικό μεταφέρεται στην αρχαία Θήβα. Επικοινωνούμε μαζί του για να μας δώσει όλες τις λεπτομέρειες και ταυτόχρονα ανανεώνουμε το ραντεβού μας μέσω Skype για να διευκρινίσουμε τι ακριβώς εννοούμε με τον παραλληλισμό του “The Passion of Dionysus” με το “Visions of Eden” όσον αφορά την κεντρική ιδέα των δύο δίσκων. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: David, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Πόσο καιρό χρειάστηκε για να γράψετε, να κάνετε πρόβες και να ηχογραφήσετε το νέο άλμπουμ; Πότε ξεκινήσατε να γράφετε αυτά τα τραγούδια και θυμάσαι, αλήθεια, ποιο ήταν το πρώτο που γράψατε;
David DeFeis: Έγραφα το “The Passion of Dionysus”” την ίδια στιγμή που δούλευα πάνω στα τελευταία νέα albums που περιλαμβάνονταν στο box set “Seven Devils Moonshine”, οπότε είναι δύσκολο να πω πόσο καιρό κράτησε η διαδικασία σύνθεσης, επειδή δούλευα πάνω σε τόσες διαφορετικές συλλογές τραγουδιών ταυτόχρονα. Γράφω όλη την ώρα… πραγματικά δεν υπάρχει μέρα που να μην γράφω κάτι.
Τα πρώτα τραγούδια που πιθανόν έγραψα για το άλμπουμ ήταν τα “You’ll Never See The Sun Again” και “The Ritual of Descent”. Όσον αφορά τις πρόβες, πραγματικά δεν κάνουμε πρόβες για τα albums, επειδή τα υπόλοιπα μέλη δεν έχουν πραγματικά τον ελεύθερο χρόνο που είχαν στο παρελθόν, οπότε αυτό που συμβαίνει είναι να γράφω όλα τα τραγούδια πρώτα με το πιάνο…ουσιαστικά ένα προσχέδιο τραγουδιού με ορισμένα βασικά φωνητικά. Μετά φέρνω τον Edward (Pursino) και του μαθαίνω τα τραγούδια. Στη συνέχεια αρχίζω να ηχογραφώ τα κιθαριστικά του κομμάτια. Αυτό δεν είναι πραγματικά κάτι καινούργιο για εμάς…
Η ηχογράφηση κύλησε αρκετά ομαλά και ηχογραφήσαμε όλα τα διάφορα κομμάτια κατά τη διάρκεια ενός ή δύο μηνών, μετά έκατσα και τα άκουσα όλα και σκέφτηκα αν έπρεπε να προσθέσω άλλες ορχηστρικές πινελιές ή φωνητικά ή κάποιο άλλο όργανο…μετά άρχισε η μίξη. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας μίξης δεν είναι πάντα μόνο η μίξη… επειδή ακούς τα τραγούδια υπό άλλο πρίσμα, οπότε μερικές φορές ανακαλύπτω ότι μπορεί να θέλω να ηχογραφήσω ένα άλλο όργανο ή να προσθέσω ένα φωνητικό μέρος ή οτιδήποτε άλλο, και συχνά συμβαίνει το αντίθετο…τις περισσότερες φορές σβήνω κομμάτια. Δεν χρησιμοποιώ κάποια πράγματα που ηχογραφήσαμε, καθώς βρίσκω ότι δεν χρειάζονται πραγματικά οπότε είναι μια συνεχής δημιουργική διαδικασία κατά τη διάρκεια της μίξης. Δεν λειτουργούμε όπως πολλές μπάντες με έναν, ας πούμε, περιορισμένο αριθμό τραγουδιών για να διαλέξουμε ή να σκεφτούμε…για εμάς είναι πολύ διαφορετικά και έτσι ήταν πάντα.
Rockpages.gr: Κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι οι Virgin Steele ήταν αρκετά ανενεργοί καθώς το τελευταίο studio album κυκλοφόρησε το 2015, αλλά η αλήθεια είναι ότι είχατε κυκλοφορήσει και ένα box set (“Seven Devils Moonshine”) γεμάτο με νέα τραγούδια…
David DeFeis: Σωστά. Ναι, μετά το “Nocturnes…”, μέσα στο box set του “Seven Devils Moonshine”, ηχογραφήσαμε και κυκλοφορήσαμε 3 ολοκαίνουργια album μαζί με τις 2 επανεκδόσεις που βρίσκονται εκεί, αλλά τα γεγονότα σχετικά με αυτές τις κυκλοφορίες δεν έχουν γίνει αντιληπτά από όλους. Όταν κάναμε το “Seven Devils Moonshine” ο κόσμος υπέθεσε ότι επειδή είχαμε συμπεριλάβει τις 2 επανεκδόσεις: “The Book Of Burning” και “Hymns To Victory”, ότι και τα υπόλοιπα albums περιλαμβάνουν παλιό υλικό. Είχαμε ηχογραφήσει και συμπεριλάβει, για άλλη μια φορά θα το πω, 3 νέα albums με ολοκαίνουργιο υλικό. Για όσους δεν γνωρίζουν, τα τρία albums στα οποία αναφέρομαι είναι τα “Ghost Harvest” (Vintage 1 Black Wine For Mourning), “Ghost Harvest” (Vintage 2 Red Wine For Warning) και “Gothic Voodoo Anthems”. Έγραψα ολοκαίνουργιο υλικό για αυτά τα άλμπουμ, συν το ότι ηχογραφήσαμε επίσης αρκετές διασκευές που έγραψα και ενορχήστρωσα εκ νέου ενώ στο “Gothic Voodoo Anthems” κάναμε επίσης κάποιες επανενορχηστρωμένες εκδοχές υλικού των Virgin Steele. Οπότε αυτά τα έργα ήταν ολοκαίνουργια αλλά αυτό γενικά δεν είχε γίνει κατανοητό εκείνη την εποχή, κάτι που ήταν αρκετά ατυχές.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, εκτός από όλα αυτά που μόλις ανέφερα, γυρίσαμε επίσης αρκετές “ταινίες”/ντοκιμαντέρ. To ένα video βασίστηκε αποκλειστικά στο “Seven Devils Moonshine” στο σύνολό του, ένα άλλο επικεντρώθηκε στο άλμπουμ “Gothic Voodoo Anthems”, (το οποίο ηχογραφήθηκε ουσιαστικά ζωντανά), και ένα ακόμη βασίστηκε στο album “Visions of Eden”. Εκτός από όλα αυτά, εκδώσαμε επίσης αρκετά βίντεο κλιπ τραγουδιών. Τέλος, όπως ανέφερα νωρίτερα, έγραφα το “The Passion of Dionysus”. Έτσι, όπως καταλαβαίνεις, δεν ήμασταν αδρανείς.
Rockpages.gr: Επιστρέφοντας στο νέο album, για άλλη μια φορά ασχολείσαι με μια από τις αγαπημένες σου έννοιες: τις δίδυμες δυνάμεις του ελέγχου και της ελευθερίας. Όπως το βλέπω εγώ, έχει επίσης να κάνει πολύ με την έννοια του να είσαι απολύτως ελεύθερος να είσαι ο εαυτός σου σε μια κοινωνία που διέπεται από κανόνες. Δεν ξέρω αν συμφωνείς με αυτό αλλά θα ήθελες να μας πεις περισσότερα για το concept του album;
David DeFeis: DeFeis: Ναι, μπορώ να μιλήσω περισσότερο γι’ αυτό. Πιστεύω στην προσωπική ελευθερία και στο γεγονός ότι η μεγάλη ελευθερία συνεπάγεται μεγάλη ευθύνη. Το album συζητά την ιδέα του να είσαι ελεύθερος σε μια κοινωνία που διέπεται από διάφορους κανόνες αλλά δεν είναι μόνο αυτό… αυτό που ενσαρκώνει ο Διόνυσος και αυτό που αφορά στην ιστορία μας εδώ, είναι μια επική πάλη μέχρι θανάτου μεταξύ των δίδυμων δυνάμεων του ελέγχου/περιορισμού και της ελευθερίας/απελευθέρωσης και κατά πόσο υπάρχει ή όχι χώρος στην κοινωνία για το παράλογο, το άγριο, τις πτυχές του εαυτού μας που “αφήνονται”. Τελικά καταλήγει στο συμπέρασμα ότι πρέπει να επιτραπεί ένας χώρος ή μια θέση για το παράλογο προκειμένου η κοινωνία να υπάρχει, να λειτουργεί σωστά και να συνεχίσει να ευδοκιμεί. Όταν κάποιος αντιτίθεται ή αρνείται έναν χώρο για το παράλογο, όπως κάνει ο βασιλιάς Πενθέας στην ιστορία μας, τότε το άτομο, ο τόπος, το πράγμα ή η κοινωνία θα διαλυθεί… ακριβώς όπως είναι η τελική μοίρα του Πενθέα. H επιστήμη μας έχει δείξει ότι ακόμη και τα ποντίκια χρειάζονται απελευθέρωση από την απόλυτη πραγματικότητα.
Εκτός από αυτή την ιδέα της ελευθερίας/περιορισμού, το “The Passion Of Dionysus” απεικονίζει το πάθος ή τα βάσανα του Θεού…τους αγώνες του, τη μεγάλη προδοσία του στα χέρια εκείνων που εμπιστευόταν, την οργή του, την απογοήτευσή του, το θάνατό του και την ανάστασή του, και σε ένα άλλο επίπεδο αυτό το album απεικονίζει και εκφράζει επίσης αυτό που ο Θεός αγαπάει πολύ ή είναι πιο “παθιασμένος” με αυτό. Τούτου λεχθέντος, ενσωματωμένη σε αυτή την προσφορά κρύβεται μια άλλη δυαδικότητα… κάτι άλλο συμβαίνει επίσης ταυτόχρονα.
Νομίζω ότι η ιδέα πίσω από το “The Passion of Dionysus” είναι πολύ σχετική με το πού βρισκόμαστε στον κόσμο σήμερα, αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή.
Μου αρέσει να αναδεικνύω έννοιες, ιδέες και άλλα παρόμοια που “δεν πρέπει” να βγουν στην επιφάνεια, που είναι απαγορευμένα αν θέλετε. Με ενδιαφέρει τι συμβαίνει όταν φέρνεις δύο αντίθετα στοιχεία μαζί. Τα συγχωνεύεις και ανακαλύπτεις ποιο τρίτο νέο στοιχείο μπορεί να γεννηθεί από μια τέτοια ένωση. Το album εξερευνά και αυτή την πλευρά.
Rockpages.gr: Προσωπικά, εντόπισα ορισμένα κοινά σημεία με το concept του “Visions of Eden”…
David DeFeis: Όχι, δεν το βλέπω καθόλου αυτό. Το “Visions of Eden” αφορούσε τη Lilith, την πρώτη “γυναίκα” του Αδάμ, τη βεβήλωση και καταστροφή της γυναικείας αρχής της θεότητας, την εξάλειψή της και την επακόλουθη υποβάθμιση & υποβιβασμό των γυναικών γενικότερα, και πώς έγιναν όλα αυτά. Πρόκειται για μια πολύ διαφορετική αντίληψη από αυτό που συμβαίνει στο “The Passion of Dionysus”.
Rockpages.gr: Είχες εναλλακτικούς τίτλους για το δίσκο ή το “The Passion of Dionysus” ήταν ο μοναδικός τίτλος που είχες στο μυαλό σου;
David DeFeis: Τόσο ο τίτλος όσο και η κεντρική ιδέα του δίσκου ήταν από την αρχή αυτά.
Rockpages.gr: Η αρχαία Ελλάδα είναι για άλλη μια φορά το επίκεντρο της έμπνευσής σου. Γιατί αντλείς τόση έμπνευση από την ιστορία μας; Πιστεύεις ότι η ιστορία της Ελλάδας δένει απόλυτα με το epic/barbaric–romantic ύφος των Virgin Steele;
David DeFeis: Μου αρέσει να εντάσσω τους Ελληνικούς Μύθους με την barbaric/romantic μουσική που παίζουμε. Πιστεύω ότι όλοι οι αρχαίοι μύθοι, είτε είναι ελληνικοί, σκανδιναβικοί, σουμεριακοί ή οτιδήποτε άλλο, είναι απολύτως σχετικοί και συντονίζονται με ό,τι συμβαίνει στον κόσμο σήμερα. Αυτοί οι Μύθοι είναι διαχρονικοί επειδή μιλούν για την ανθρώπινη κατάσταση και αυτή δεν αλλάζει ποτέ. Για άλλη μια φορά δεν κάνω μάθημα ιστορίας εδώ, ασχολούμαι με τα συναισθήματα και εκτός από την προφανή ιστορία εδώ συμβαίνει και κάτι άλλο.
Rockpages.gr: Από συνθετικής άποψης, φαίνεται ότι μετά το “The Black Light Bacchanalia” τείνεις να ακολουθείς μια παρόμοια πορεία με τραγούδια που βασίζονται περισσότερο στο πιάνο, ενώ ταυτόχρονα τα τραγούδια είναι πιο πολύπλοκα με πολλά θέματα μέσα τους…είναι σαν να υπάρχει ένα άλλο τραγούδι μέσα στο ίδιο τραγούδι. Τι λες;
David DeFeis: Έτσι δουλεύω από τότε που άρχισα να γράφω. Όλα τα τραγούδια μου γράφονται στο πιάνο, βασίζονται σε αυτό και στη συνέχεια μεταφέρονται στα υπόλοιπα μουσικά όργανα. Αν ξανακούσεις τραγούδια όπως τα “Emalaith”, A Symphony of Steele”, “I Will Come For You”, “Kingdom of the Fearless”. κ.λπ. θα διαπιστώσεις έναν παρόμοιο τρόπο σύνθεσης. Πιστεύω στη φιλοσοφία του “rave up”…έτσι θα αποκαλούσαν τα μεγάλα τζαμαρίσματα τους στη μέση ενός τραγουδιού μπάντες όπως οι Yardbirds ή οι Led Zeppelin ή οι Cream κτλ. Η μουσική του δυτικού πολιτισμού έχει να κάνει με αυτό…έτσι λειτουργεί η αρμονία στη μουσική μας. Ξεκινάς από το σπίτι σου, φεύγεις και ζεις περιπέτειες και μετά επιστρέφεις στο σπίτι σου με τις νέες γνώσεις που απέκτησες στα ταξίδια σου. Έτσι λειτουργεί η “κλασική” μουσική και είμαι επίσης μαθητής αυτού του είδους. Είναι στενά συνδεδεμένο με το πώς εκτυλίσσεται η ίδια η ζωή.
Rockpages.gr: Όταν ήσασταν τελευταία φορά εδώ στην Ελλάδα για μια συναυλία, θυμάμαι ότι μου είχες πει σε μια από τις συζητήσεις μας ότι δεν μπορείς να καταλάβετε όλους αυτούς τους ανθρώπους που παραπονιούνται για την παραγωγή ενός album και ότι αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η ποιότητα των τραγουδιών και όχι η ίδια η παραγωγή. Εξακολουθείς να συμμερίζεσαι την ίδια άποψη; Ρωτάω επειδή κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να παραπονιούνται για την παραγωγή του νέου δίσκου…
David DeFeis: Ναι, εξακολουθώ να έχω αυτή την πεποίθηση. Πολλά album είναι ηχογραφημένα πολύ καλά, αλλά δεν λένε απολύτως τίποτα! Οι άνθρωποι που λένε τέτοια πράγματα πάντα έλεγαν τέτοια πράγματα…πάντα υπήρχαν και υπάρχουν επικριτές για όλα. Και τι σημαίνει αυτό ακόμη και όσον αφορά την παραγωγή; Αν μου έπαιζες μερικά albums από τη δισκοθήκη σου, πιθανόν να μην μου άρεσαν παραγωγές αλλά θα με ενδιέφερε περισσότερο τι προσπαθούσε να πει ο καλλιτέχνης και πόσο καλά ήταν δομημένα τα τραγούδια και ποιο ήταν το συναισθηματικό περιεχόμενο. Αν ένας δίσκος δεν έχει τις κιθάρες εξωφρενικά δυνατά κάποιοι θα πουν ότι δεν τους αρέσει η παραγωγή, αν τα φωνητικά είναι πιο δυνατά από ό,τι περιμένουν τότε κάποιοι θα πουν ότι δεν τους αρέσει η παραγωγή. Αν αυτό είναι το μόνο πράγμα που έχει να πει κάποιος μου αποκαλύπτει πολλά για τη νοοτροπία του.
Rockpages.gr: Ξέρεις ότι είμαι παλιός οπαδός της μπάντας και πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σου, David…μου λείπει πραγματικά η συμβολή του Edward (Pursino) στα τελευταία albums. Ξέρω ότι είναι ακόμα δίπλα σου, αλλά μου λείπει η πιο έντονη συμμετοχή του και η συνεργασία μαζί σου. Πώς τα πάει ο Edward και γιατί δεν ακούμε περισσότερα από αυτόν;
David DeFeis: Είναι μια χαρά και ζει τη ζωή του όπως επιθυμεί να τη ζήσει, όπως όλοι μας. Ξέρει ότι η πόρτα μου είναι ανοιχτή και αν θέλει να γράψει ξανά μαζί μου, ξέρει ότι είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτος. Έχει αρκεστεί στο να παίζει απλά σε όλα τα τραγούδια που έχω γράψει. Πάντα ήταν έτσι, πράγμα που είναι μια μάλλον ωραία πτυχή της προσωπικότητάς του. Για παράδειγμα, θυμάμαι όταν είχα γράψει το “I Will Come For You”, του το έπαιξα στο πιάνο και ήταν εξαιρετικά ενθουσιασμένος και ήθελε να μάθει αμέσως τα riffs και να το ηχογραφήσει αμέσως! Είναι ακόμα έτσι. Ήταν πάντα πραγματικός υπέρμαχος της μουσικής που συνθέτω και τον αγαπώ γι’ αυτό αλλά και για ένα εκατομμύριο άλλα πράγματα. Αφού έγραψα όλα τα τραγούδια για το “The Passion of Dionysus”, ηχογράφησα ένα βασικό κομμάτι για πιάνο και ένα οδηγό φωνητικών, και έφερα τον Edward και του έπαιξα ολόκληρο το album. Είχε ξετρελαθεί τελείως και με ρωτούσε συνέχεια: “πότε θα ηχογραφήσουμε το δίσκο, έλα, Dave, ας το κάνουμε”! Έτσι τελείωσα με τα διάφορα άλλα πράγματα που δούλευα και το ξεκινήσαμε. Όταν του έπαιξα τις τελικές μίξεις είχε να πει το εξής για το άλμπουμ: “Μπορώ να δω το μυαλό σου σε αυτή τη μουσική. Λατρεύω όλες τις απόκοσμες στιγμές…υπάρχουν πολλά υπέροχα hooks, και μου αρέσουν τα διαφορετικά φωνητικά που χρησιμοποιείς. Έχεις ανοίξει νέους δρόμους…δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο! Ξεπέρασες τον εαυτό σου, David”!
Έτσι, εν κατακλείδι, νομίζω ότι μπορείς να δεις ότι ο Edward εξακολουθεί να συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό σε αυτό που κάνουμε.
Rockpages.gr: Να υποθέσουμε ότι όλα τα κρουστά και τα drums είναι προγραμματισμένα από εσένα στον υπολογιστή…;
David DeFeis: Όχι. Δεν έγινε κανένας προγραμματισμός σε υπολογιστή. Όλα τα drums παίχτηκαν σε πραγματικό χρόνο. Δεν δουλεύω με αυτόν τον τρόπο. Δεν δουλεύουμε έτσι.
Rockpages.gr: Γιατί δουλεύεις χωρίς μόνιμο drummer στο studio; Είναι πιο εύκολο για σένα;
David DeFeis: Για το στούντιο δεν χρειαζόμασταν ένα, αλλά για τα live προφανώς χρειαζόμαστε και χρησιμοποιούμε τον φίλο μας Matt McKasty τώρα. Στο studio ο Edward, εγώ και ο Josh έχουμε δημιουργήσει μία καλή ομάδα, και το προτιμούμε έτσι προς το παρόν…αυτό μπορεί να αλλάξει στο μέλλον.
Rockpages.gr: Ξέρω ότι έχεις στο αρχείο σου πολύ ζωντανό αρχειακό υλικό! Σκέφτηκες ποτέ να κυκλοφορήσετε κάποια από αυτά ως “official live series” ή κάτι τέτοιο;
David DeFeis: Ναι, είναι κάτι που σκέφτομαι αρκετά και θα γίνει ενδεχομένως στο μέλλον.
Rockpages.gr: Έχω μια διπλή ερώτηση για σένα…αν είχες μια μηχανή του χρόνου, πού θα επιστρέφες στην ιστορία των Virgin Steele και ποια συναυλία -όχι των Virgin Steele- θα ήθελες να ξαναζήσεις ή να ζήσεις για πρώτη φορά;
David DeFeis: Δεν θα επέστρεφα σε κάποια συγκεκριμένη παρελθούσα περίοδο της ιστορίας των Virgin Steele…θα μείνω στο παρόν, καθώς έχω τόνους τραγουδιών που θέλω να αποτυπώσω πλήρως στις μελλοντικές μου ηχογραφήσεις. Όσον αφορά το δεύτερο μέρος της ερώτησής σου, πιθανότατα θα επέλεγα τους Queen στο Avery Fisher Hall της Νέας Υόρκης. Αυτό ήταν ένα υπέροχο show!
Rockpages.gr: David, θα επιστρέψετε στην Ελλάδα αυτό το καλοκαίρι για μια μοναδική συναυλία στην Κρήτη. Τι θα πρέπει να περιμένουμε από αυτό; Ρωτάω γιατί έχει περάσει καιρός από την τελευταία φορά που παίξατε ζωντανά στη σκηνή…
David DeFeis: Θα παίξουμε λίγο από όλες τις διάφορες περιόδους των Virgin Steele και ανάλογα με την ώρα που θα μας επιτραπεί να εμφανιστούμε, αυτό θα επηρεάσει και το πόσο μπορούμε να εμβαθύνουμε σε κάθε μία από αυτές τις περιόδους.
