Η υποστήριξη της συναυλίας ανατέθηκε στους Battleroar, την ιδανική μάλλον περίπτωση γι αυτό το ρόλο. Όσες φορές έχω δει το συγκρότημα μου άρεσε. Δεν έκανε μεν τη διαφορά, περνούσα όμως καλά ακούγοντας και βλέποντας το. Μπορώ μάλιστα να πω ότι αυτή τη φορά μου άρεσαν περισσότερο. Ξεκίνησαν στις 21:00 με κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο (συνηθισμένο το φαινόμενο) στη συνέχεια όμως αυτός έστρωσε αρκετά. Το συγκρότημα βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση με μεγάλο ατού τον τραγουδιστή ενώ η προσθήκη του βιολιού έδειχνε κάτι τόσο καινούργιο όσο και ενδιαφέρον. Μοναδική άτυχη στιγμή στο set των Battleroar ήταν η παρουσία των guest, Γιώργος Εικοσιπεντάκης (Innerwish), Γιάννης Παπανικολάου (Rock N’ Roll Children) και Χριστιάνα (Elysion), η οποία ήταν επιεικώς αχρείαστη. Δεν “κόλλαγε” με την παρουσία του σχήματος, δεν την είχε ανάγκη και η πραγματικότητα είναι ότι κατά την παρουσία τους ο κόσμος έδειχνε να έχει ξενερώσει. Διερωτώμαι (και όχι μόνο ο γράφων) για ποιό λόγο κάποιοι επιχειρούν σε μόνιμη βάση να κάνουν επίδειξη των δημοσίων σχέσεων τους! Η σαρανταπεντάλεπτη εμφάνιση της μπάντας κρίνεται εξαιρετική, με μια κακή παρένθεση.
Η προηγούμενη εμφάνιση των Warlord στην Αθήνα μου έδωσε την εντύπωση της κατάνυξης σε όλη της τη διάρκεια. Ήταν μια εντυπωσιακή ατμόσφαιρα, σαν συναυλία όμως κάτι μου έλειπε.
Αυτή τη φορά πιστεύω ότι οι απαιτήσεις μου καλύφθηκαν με το παραπάνω. Με τον Νικόλα Λεπτό πλέον στα φωνητικά και από το ξεκίνημα με το “Lucifer’s Hammer”, η διαφορά ήταν εμφανής σε σχέση με τον προηγούμενο τραγουδιστή. Ο Νικόλας ήταν πιστεύω η αποκάλυψη στην εμφάνιση των Warlord και θεωρώ ότι η χροιά της φωνής του είναι πολύ πιο κοντά στις απαιτήσεις του σχήματος κι από αυτή του Joacim Cans. Ακούσαμε τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Επί μία ώρα και σαρανταπέντε λεπτά ο Bill Tsamis, ο Mark Zonder και οι συνεργάτες τους άφησαν ελεύθερη τη μουσική, απελευθέρωσαν δηλαδή αυτό το κατανυκτικό συναίσθημα και το λόγο είχε το metal. Δεν έλειψε το συναίσθημα φυσικά, σε πρώτο πλάνο όμως ήταν η μουσική και τα θρυλικά κομμάτια των Warlord. Όσο για τον κόσμο…οι αντιδράσεις του θύμιζαν old school thrash metal συναυλία! Απίστευτο πάθος και…μάχες μέσα στο κατακαλόκαιρο, έδιναν το δικό τους, άγριο χρώμα σε μια μοναδική συναυλία.
Πριν κλείσω θα ήθελα να επισημάνω ότι οι Warlord είναι μια εξαιρετική μπάντα με ένα πολύ δυνατό fan base στη χώρα μας. Δεν είναι “Μαυρογιαλούροι” για να έχουν ανάγκη από “Γκρούεζες” για να ξεσηκώνουν τον κόσμο μέσα από τα photo pit. O κόσμος ξεσηκώνεται μόνο από τους ήχους των Warlord και κάθε άλλης μεγάλης μπάντας.
Δημήτρης Καζαντζής
Φωτογραφίες Γιάννης Δόλας
Set list: intro, Lucifer’s Hammer, Mrs Victoria, Battle Of The Living Dead, Winter Tears, Black Mass, War In Heaven, Glory, Aliens, Night Of The Fury, Lost And Lonely Days, City Walls Of Troy, Kill Zone, Winds Of Thor, Child Of The Damned, Achille’s Revenge Deliver Us, 70000 Sorrows
