Τους θεωρώ ως ένα από τα καλύτερα ελληνικά συγκροτήματα και ας μην έγινε ποτέ το όνομά τους τόσο μεγάλο όσο έπρεπε. Θες επειδή η συχνότητα που δισκογραφούν είναι αντιστρόφως ανάλογη από τα χρόνια που είναι σκηνή; Θες επειδή υπήρχαν άλλοι παράγοντες; Όπως και να ‘χει όμως, οι Disharmony με το καταπληκτικό “Gods Made Of Flesh” παρέδωσαν για εμένα τον καλύτερο δίσκο εγχώριου σχήματος για τη χρονιά μέχρι τώρα. Ο τραγουδιστής και εκ των ιδρυτικών μελών Χρήστος Κουνέλης, μιλάει για το νέο δίσκο, τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν και αποδεικνύει το ότι αν έχεις όρεξη και πάθος για τη μουσική, βρίσκεις τρόπους για να βγάλεις σπουδαία πράγματα. Συνέντευξη: Γιώργος Τερζάκης
Rockpages.gr: Γεια σου Χρήστο. Αρχικά, πολλά συγχαρητήρια για το νέο δίσκο. Νομίζω πως είναι ό,τι καλύτερο και ολοκληρωμένο έχετε φτιάξει μέχρι τώρα. Πες μας πόσο καιρό πήρε να ολοκληρωθεί, από τη σύνθεση των τραγουδιών μέχρι την ηχογράφηση.
Χρήστος Κουνέλης: Γεια σου Γιώργο κι ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια. Κατά καιρούς μας έρχονται πάρα πολλές ιδέες, τόσο εμένα όσο και του κιθαρίστα μας Γιάννη Καρουσιώτη, γράφουμε διάφορα demos και τα κρατάμε στην άκρη. Όταν έρθει η ώρα να ετοιμάσουμε ένα νέο δίσκο, αρχίζουμε να τα δουλεύουμε ώστε να κάνουμε κάτι πιο ολοκληρωμένο. Οπότε σίγουρα δεν μπορώ να σου πω πότε ξεκίνησε η σύνθεση επειδή κάποιες αρχικές ιδέες είναι πολλά χρόνια πίσω. Το σκεπτικό ήταν όταν κυκλοφόρησε το “Shades Of Insanity” το 2014 να κάνουμε κάποιες ενέργειες για προώθηση όπως συναυλίες. Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε μία μικρή απογοήτευση επειδή κανονικά έπρεπε να βγει το 2011 και μας πήγανε διάφορα γεγονότα πίσω, όπως απατεώνες σε δισκογραφικές, και βγήκε μετά από τρία χρόνια. Μετά από όλη αυτή η προσπάθεια που κάναμε, είπα στα παιδιά ότι υπάρχει υλικό και είναι κρίμα να έχουμε μουσική να κάθεται. Οπότε πρότεινα να ξεκινήσουμε με ένα EP και κατόπιν να βγάλουμε ένα full-length. Το full-length είναι το “Gods Made Of Flesh”. Το EP θα ήταν το “The Abyss Noir” και θα ήταν σαν προπομπός. Τελικά από την εταιρεία βγήκε σαν full-length αφού μπήκε και ένα παραπάνω κομμάτι. Γενικά λοιπόν σαν διαδικασία ξεκίνησε το 2017, το κυρίως μέρος όμως ήταν τρία χρόνια. Ένα χρόνο να φτιάξουμε τα τραγούδια ώστε να τα φέρουμε σε ένα πολύ καλό σημείο και μετά φάγαμε πολύ καιρό με την ηχογράφηση, να κάνουμε editing, μίξη, δοκιμές με plugins, κατά τη διάρκεια των οποίων αντιμετωπίσαμε και προβλήματα με τον υπολογιστή που γράφαμε. Βάλε και άλλο ένα χρόνο καθυστέρηση από την εταιρεία επειδή δεν είχε ελεύθερες ημερομηνίες να το κυκλοφορήσει. Βάλε και την καραντίνα μέσα σε όλα αυτά, καταλαβαίνεις.
Rockpages.gr: Αυτό ήθελα να σε ρωτήσω, σας καθυστέρησε καθόλου;
Χρήστος Κουνέλης: Υπήρχε ένα καλό κι ένα κακό. Ο Γιάννης ανέλαβε το μεγαλύτερο βάρος από τη διαδικασία της μίξης και του mastering, στου οποίου το σπίτι έχουμε το δικό μας home studio, και επειδή δούλευε εξ’ αποστάσεως είχαμε περισσότερο χρόνο να δουλέψουμε μαζί. Το πρόβλημα ήταν το πώς θα πηγαίνω και το πότε θα γυρίζω, καθώς είχαμε τις απαγορεύσεις της μετακίνησης μετά από συγκεκριμένη ώρα.
Rockpages.gr: Ηχογραφήθηκε δηλαδή όλο σε home studio;
Χρήστος Κουνέλης: Ναι, εξολοκλήρου σε home studio. Τώρα θα με ρωτήσεις για τα drums, ε;
Rockpages.gr: Ναι, κυρίως αυτό.
Χρήστος Κουνέλης: Δανειστήκαμε από ένα φίλο ηλεκτρονικά drums. Είχαμε καταλήξει σε ήχους και μετά την αποχώρηση του Θάνου Παππά (Outloud, Stray Gods, Scar Of The Sun) που δεν είχε πλέον χρόνο για εμάς, ανέλαβε ο Νίκος Μοίρας που παίζουμε μαζί στους Bigus Dickus και μας βοήθησε πάρα πολύ. Του δώσαμε κάποιο μπούσουλα αλλά έφερε κι αυτός τις δικές του ιδέες και τελικά καταλήξαμε με τρία-τέσσερα takes ανά τραγούδι για να διαλέξουμε. Έδωσε τρομερή ενέργεια στο δίσκο. Αυτό είναι κάτι που δεν είχε το “The Abyss Noir”.
Rockpages.gr: Η αλήθεια είναι ότι ο ήχος είναι φοβερός, δεν σου δίνει την αίσθηση ότι βγήκε από home studio.
Χρήστος Κουνέλης: Ευχαριστούμε πάρα πολύ, κι εμείς το ίδιο νιώθουμε. Βέβαια εχθρός του καλού είναι το καλύτερο. Μακάρι να μπορούσαμε να έχουμε απεριόριστο budget για μεγάλους χώρους με ακριβά μηχανήματα και όσο χρόνο θέλουμε για ηχογράφηση και διορθώσεις αλλά για να βγει αυτή η δουλειά έτσι όπως βγήκε, έπρεπε να είχαμε δικό μας studio. Και από τη στιγμή που δεν έχουμε δικό μας κανονικό studio, προσαρμοστήκαμε στο home studio και πήραμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε. Έπεσε πολύ διάβασμα, ειδικά από τον Γιάννη, και φτάσαμε στο σημείο να βάζουμε για σύγκριση παραγωγές από αγαπημένους δίσκους και να λέμε ότι στεκόμαστε πολύ καλά σε σύγκριση με αυτούς χωρίς να υπάρχουν μεγάλες διαφορές.
Rockpages.gr: Είναι δηλαδή η πρώτη φορά που γράψατε έτσι ή η πρώτη φορά που έγινε τόσο οργανωμένα;
Χρήστος Κουνέλης: Είχαμε γράψει και το “The Abyss Noir” έτσι αλλά εδώ έπεσε πολύ περισσότερο διάβασμα και βελτιώσαμε κάποια πράγματα όπως η επεξεργασία στη μπάσα περιοχή για ένα πιο γεμάτο και συμπαγή ήχο. Νομίζω ότι το πετύχαμε αυτό.
Rockpages.gr: Σχετικά με το εξώφυλλο και τον τίτλο του album, υποθέτω έχει να κάνει με concept;
Χρήστος Κουνέλης: Πολύ σωστά, είναι concept. Μέσα στο booklet μάλιστα όποιος το πάρει θα δει πως κάθε τίτλος έχει κι έναν υπότιτλο. Κάθε τραγούδι έχει να κάνει με την υποδούλωση που βιώνουμε από τη στιγμή που γεννιόμαστε σε διάφορους τομείς. Ουσιαστικά δεν είμαστε εντελώς ελεύθερα όντα ποτέ. Οπότε κάθε τραγούδι πραγματεύεται ένα ξεχωριστό πράγμα πάνω σε αυτό. Από αυτή την άποψη είναι concept, δεν είναι μία ιστορία που εξελίσσεται αλλά είναι όλα γύρω από ένα θεματικό άξονα. Το artwork έγινε από τον Αχιλλέα Γκατσόπουλο, αδερφό του μπασίστα μας Παναγιώτη, και είμαστε πολύ τυχεροί σε αυτό το θέμα αφού έχει συνεργαστεί με σχήματα όπως οι Dark Tranquillity, οι Candlemass, οι Nightfall και πολλοί άλλοι. Όταν μας ρώτησε λοιπόν τι θα θέλαμε στο εξώφυλλο, του είπαμε ότι σε ένα από τα τραγούδια θίγεται το ερώτημα για το Σπήλαιο του Πλάτωνα (σ.σ. διαβάστε το, έχει ενδιαφέρον) ο οποίος σε ένα από τα έργα του αναφέρει ότι ο κόσμος που ζούμε μπορεί να μην είναι εντελώς πραγματικός αλλά κάτι τύπου Matrix. Πάνω σε αυτή την ιδέα, μας έκανε αυτό το φοβερό εξώφυλλο.
Rockpages.gr: Ποιοι είναι αυτοί οι θεοί που αναφέρονται στον τίτλο;
Χρήστος Κουνέλης: Όπως είπα και πριν, είμαστε υπόδουλοι σε διάφορα πράγματα και ένα από αυτά είναι στον υλικό κόσμο. Μπορεί να είμαστε τα πιο ευφυή και εξελιγμένα όντα, έχουμε καταφέρει τόσα πολλά, έχουμε τρομερές δυνατότητες να πετύχουμε φοβερά πράγματα αλλά δυστυχώς υπάρχει ένας περιοριστικός παράγοντας που δεν μας αφήνει να εξελιχθούμε περαιτέρω. Όλο αυτό έχει να κάνει με την αδυναμία της σάρκας όπως είχε πει και ο μεγάλος Warrel Dane κάποτε (σ.σ. “The Fault Of The Flesh” από το τιτάνιο “Dreaming Neon Black” του 1999). Αν μπορούσαμε να ξεφύγουμε από τη σκλαβιά της σάρκας και του υλικού κόσμου, θα μπορούσαμε να είμαστε κάτι σαν θεοί. Με την καλή έννοια φυσικά.
Rockpages.gr: Θα κάνετε κάποιο video clip για το δίσκο με ή χωρίς τον Αχιλλέα;
Χρήστος Κουνέλης: Δυστυχώς ο χρόνος του είναι πολύ περιορισμένος και δεν έχουμε το budget για να ικανοποιήσουμε τα θέλω του. Ό,τι μας κάνει είναι όταν υπάρχει ελεύθερος χρόνος. Υπάρχει μια πρόθεση να μας κάνει κάτι σε video clip, έστω κάτι απλό. Το άγγιγμά του βέβαια είναι το κάτι άλλο, οπότε ακόμα και στο studio να μας τραβήξει που κάνουμε πρόβα μπορεί να το πειράξει και να βγάλει κάτι εξαιρετικό. Υπάρχει πρόθεση μήπως και καταφέρει να βρει χρόνο για να μας κάνει κάτι. Θα βγάλουμε έτσι κι αλλιώς ένα video clip αλλά ακόμα δεν είναι κάτι σίγουρο. Έχουμε διάφορες επιλογές και αξιόλογους ανθρώπους. Θα δούμε.
Rockpages.gr: Σχετικά με την εταιρεία, ήθελα να ρωτήσω για ποιο λόγο πήγατε σε μία σχετικά μικρή του εξωτερικού αντί να βρείτε ίδιου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς στην Ελλάδα. Ή κυνηγήσατε μεγαλύτερες του εξωτερικού και δεν μπόρεσε να βγει κάποια συμφωνία;
Χρήστος Κουνέλης: Κάποτε, τον καιρό του “Shades Of Insanity”, είχαμε χτυπήσει διάφορες πόρτες και φτάσαμε σχετικά κοντά στο να βγει από την Century Media η οποία θα μπορούσε να καταλάβει το είδος που παίζουμε αλλά δεν προχώρησε. Υπάρχει ένα πρόβλημα στη δική μας μουσική, δεν είναι ευκολοχώνευτη. Μουσικά δεν είναι κάτι straight-forward και αυτό φαίνεται να δυσκολεύει το κοινό και τις εταιρείες. Έχουμε δεχθεί πολλές αρνητικές απαντήσεις από εταιρείες που θέλουν κάτι πιο κλασικό. Τελικά καταλήξαμε ότι για να κάνεις μια καλή συμφωνία με κάποια καλή εταιρεία, όπως η Noisehead που κυκλοφόρησε το “Shades Of Insanity” και κατόπιν έκλεισε, δεν ξέρω αν είναι τυχαίο (γέλια), πρέπει να πληρώσεις πολλά. Για το “The Abyss Noir” βρέθηκε τυχαία η Satanath, στην οποία έστειλα ενώ ήξερα ότι κυκλοφορεί κυρίως black metal. Στο αφεντικό της άρεσε η μουσική μας και πρότεινε να βγει κάτω από μία θυγατρική της. Έτσι προέκυψε η GrimmDistribution, η οποία μας έκανε την καλύτερη δυνατή πρόταση. Ναι, η προώθηση δεν θα είναι η ίδια όπως με μία επιπέδου Noisehead για παράδειγμα αλλά η συμφωνία που μας έδωσε ήταν η πιο καθαρή και πιο τίμια και πάντα μας απαντούσε αμέσως στο οτιδήποτε. Για το “Gods Made Of Flesh” λοιπόν δεν ψάξαμε καθόλου να αλλάξουμε. Απλά έτυχε δυστυχώς η κατάσταση με τον πόλεμο (σ.σ. η εταιρεία έχει έδρα την Ουκρανία).
Rockpages.gr: Μου φαίνεται πάντως περίεργο αυτό για τη μουσική σας που είπες επειδή σαν βασική επιρροή έχετε τους Nevermore, οι οποίοι ήταν τεράστιο όνομα. Στο “God Made Of Flesh” ακούμε heavy, doom, prog, thrash. Πόσο δύσκολο είναι όλα αυτά να μπουν σε ένα δίσκο χωρίς να χάνει σε ροή και συνοχή; Πόση δουλειά χρειάζεται κάθε τραγούδι ώστε να ακούγεται ολοκληρωμένο και όχι αχταρμάς;
Χρήστος Κουνέλης: Τις επιρροές δεν τις δουλεύεις καν, βγαίνει μόνο του σαν βίωμα. Οπότε από αυτή την άποψη δεν κουραζόμαστε στο να τα χωρέσουμε όλα σε ένα κομμάτι. Είναι πράγματα που μας αρέσουν και ευτυχώς είμαστε αρκετά ανοιχτόμυαλοι ώστε να έχουμε πολλά διαφορετικά ακούσματα. Το ότι πολλοί μας παραλληλίζουν με τους Nevermore, που είναι οι θεοί μας αλλά δεν προσπαθούμε να τους αντιγράψουμε, έχει μία βάση επειδή κι αυτοί ήταν αρκετά ανοιχτόμυαλοι ώστε να βάζουν διαφορετικά στοιχεία στη μουσική τους. Σε εμάς για παράδειγμα υπάρχουν σημεία που μας θυμίζουν Paradise Lost, My Dying Bride ή και Candlemass. Αυτό γίνεται όπως είπα και πριν αβίαστα. Το μόνο που χρειάζεται να δουλευτεί είναι να περιορίσουμε τις ιδέες μας ώστε τα τραγούδια να μην ξεφεύγουν σε διάρκεια.
Rockpages.gr: Υπάρχει κάτι άλλο που θες να αναφέρεις για το δίσκο;
Χρήστος Κουνέλης: Ναι, είχαμε κάποιους guests. Ο Κώστας Πλατανιάς έχει παίξει ένα φοβερό solo στο “Cruel And Bitter”, για δεύτερο συνεχόμενο album ο Ματθαίος Δακουτρός που είμαστε μαζί και στους Art Of Simplicity μας έχει δώσει το βιολί του στο “Under The Waves”, η Άσπα Λαμπροπούλου μας έχει χαρίσει τη φωνή της στα ατμοσφαιρικά σημεία των “The Shores Of Our Destiny” και “Under The Waves” και η Ελένη Τζατζαρίδου μου έχει χαρίσει κάποιους στίχους τους οποίους χρησιμοποίησα σε ένα κομμάτι και την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. Στο “L.I.F.E.” που κλείνει το δίσκο έχουμε χρησιμοποιήσει αποσπάσματα από έργα του Καζαντζάκη, οι στίχοι του οποίου είναι επηρεασμένοι από αυτόν. Τέλος, στο booklet όποιος το πάρει θα δει ότι το album είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Warrel Dane, ο οποίος εκτός από ποιητής, ερμηνευτής και οτιδήποτε άλλο μπορείς να του προσδώσεις ήταν και είναι μια μεγάλη πηγή έμπνευσης για εμάς. Και ελπίζουμε σύντομα να συνεχίσουμε το tribute σε αυτόν με τους Bigus Dickus, το οποίο είχαμε κάνει δύο χρονιές και σταματήσαμε λόγω των γνωστών συνθηκών.
Rockpages.gr: Πάμε τώρα και στο μακρινό παρελθόν. Ξεκινήσατε το 1996, βγάλατε γρήγορα τα πρώτα demos και μετά φτάνουμε το 2009 όταν και βγήκε το “Shades Of Insanity” σε μια πρώτη μορφή. Γιατί τόση καθυστέρηση;
Χρήστος Κουνέλης: Ναι, βγάλαμε το πρώτο demo “Harmony Realms” το 1997 και μετά το “When Purity Withers” το 1999 που ήταν κάτι σαν mini-CD ενώ δίναμε και συναυλίες. Από το 2001 αρχίσανε τα θέματα με το στρατό, μία έφευγε ο ένας, μία έφευγε ο άλλος. Παρ’ όλα αυτά συνεχίσαμε τις συναυλίες, είχαμε και κάποια άτομα να μας βοηθάνε όπως ο Σταύρος Γκατσόπουλος, αδερφός του Παναγιώτη και του Αχιλλέα που τελικά έγινε μόνιμο μέλος για χρόνια και ο Φώτης Benardo (SiXforNinE, Nightfall, ex-Septicflesh). Μετά αρχίσανε οι αποχωρήσεις. Ένας κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος έφυγε μόνιμα για Αμερική, στη συνέχεια και ενώ γράφαμε τραγούδια για το “Shades Of Insanity” έφυγε και ο drummer που ήταν επίσης ιδρυτικό μέλος και όλο αυτό μας έκατσε άσχημα. Το βλέπαμε ότι ήμασταν σαν παρέα, περνούσαμε πολύ ωραία και δεν είχαμε σκεφτεί ποτέ ότι αυτή η παρέα, η Συντροφιά του Δαχτυλιδιού, θα σπάσει. Δεν βλέπαμε ότι θα μπορούσε να γίνει κάτι παραπάνω αλλά υπήρχαν κάποια κομμάτια που είχαν ξεκινήσει να γράφονται. Έτσι, οι τρεις που είχαμε μείνει, αποφασίσαμε να το προχωρήσουμε αλλά χωρίς να βιαζόμαστε, έτσι κι αλλιώς δεν ήμασταν ολοκληρωμένο συγκρότημα για να δώσουμε συναυλίες. Ο μόνος στόχος ήταν να βγει ο δίσκος και αφήναμε το χρόνο να κυλάει όπως στα αποστακτήρια του Jack Daniels (γέλια). Τελικά αυτό ήταν κακό για την εξέλιξη της μπάντας αλλά στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα. Από το 2014 και μετά τουλάχιστον έχουμε μια συνέπεια.
Rockpages.gr: Το “Shades Of Insanity” είχε βγει σαν demo το 2009 πριν το κυκλοφορήσει εταιρεία;
Χρήστος Κουνέλης: Όχι ακριβώς, ήταν σχεδόν έτοιμο από τότε και το είχαμε δώσει σαν promo σε κάποιες συναυλίες που κάναμε. Το 2011 και αφού την είχαμε πατήσει με τους απατεώνες της δισκογραφικής από την Αγγλία αποφασίσαμε να βγάλουμε κάποιες κόπιες και να το μοιράσουμε στον κόσμο τότε που παίξαμε support στους Sanctuary στο Gagarin.
Rockpages.gr: Είχε καθόλου διαφορετική μορφή σε σχέση με αυτό που είχε βγει από την εταιρεία;
Χρήστος Κουνέλης: Όχι, δεν έγινε κάποια έξτρα ηχογράφηση ή remaster, ήταν το ίδιο.
Rockpages.gr: Σχετικά με το “When Purity Withers” υπάρχει πλάνο να γίνει κάποια επανακυκλοφορία;
Χρήστος Κουνέλης: Δε ντρέπεσαι λίγο (γέλια); Το έχω σκεφτεί κι εγώ, τώρα που είναι και της μόδας οι επανακυκλοφορίες και υπάρχουν άνθρωποι που θα ενδιαφέρονταν γι’ αυτό. Το ακούμε πια και εντοπίζουμε λάθη στη φωνή, στις κιθάρες, στα drums, τα πιατίνια ακούγονται σαν τζιτζίκια. Σκέφτομαι ότι πρέπει να ξαναγραφτεί, ντρέπομαι που λέει ο λόγος να κυκλοφορήσει έτσι. Από την άλλη έχει κάποιες πολύ ωραίες ιδέες. Δεν ξέρω, θα δούμε.
Rockpages.gr: Θα προτιμούσες επανακυκλοφορία ή επανηχογράφηση;
Χρήστος Κουνέλης: Κοίτα, η ηχογράφηση μας τρώει χρόνο. Οπότε καλύτερα να αφιερώσουμε αυτό το χρόνο στο να κυκλοφορήσουμε το νέο υλικό, το οποίο ήδη υπάρχει. Πιστεύω δεν υπάρχει περίπτωση να επανηχογραφηθεί.
Rockpages.gr: Νέο υλικό, ε; Έχετε κάποιο πλάνο γι’ αυτό.
Χρήστος Κουνέλης: Αυτή τη στιγμή όλη μας η προσοχή είναι στραμμένη στο “Gods Made Of Flesh”. Η εταιρεία είναι σαν νεκρή, δεν μπορεί να κάνει τίποτα λόγω του πολέμου. Περιμένουμε πώς και πώς την 10η του Σεπτέμβρη να ξαναπατήσουμε στη σκηνή μετά από χρόνια στην πρώτη μέρα του Under The Quarry στο Γαλάτσι. Μας έγινε πρόταση για τέταρτη φορά, όλες τις υπόλοιπες δεν μπορέσαμε για διάφορους λόγους. Ο πιο σημαντικός ήταν ότι λόγω της συναυλιακής αδράνειας και του περιορισμένου χρόνου δεν μπορέσαμε να μελετήσουμε τα κομμάτια μας. Είναι πιο εύκολο για παράδειγμα να παίξουμε ένα Judas Priest tribute…
Rockpages.gr: Με τους Bigus Dickus…
Χρήστος Κουνέλης: Με τους Bigus Dickus, σωστά, παρά να βγάλουμε μια ώρα υλικό Disharmony. Θέλει πάρα πολύ μελέτη, πρέπει να βγει σωστά η μουσική και έχει πολλές λεπτομέρειες. Συμφωνήσαμε όμως ότι αυτός ο δίσκος, για τον οποίο είμαστε πολύ περήφανοι, πρέπει να στηριχτεί. Αυτό το festival είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να βρεθεί αυτή τη στιγμή. Είναι η περίοδος του χρόνου, η πανέμορφη τοποθεσία, ο κόσμος που το στηρίζει τόσα χρόνια, έχει και δωρεάν είσοδο, είναι ιδανικό όλο το σκηνικό. Μετά θα κοιτάξουμε για το video clip και για οποιαδήποτε πρόταση για συναυλία εντός ή εκτός Ελλάδας.
Rockpages.gr: Θα δοκιμάσετε να κάνετε κάποιο release show για το δίσκο από το φθινόπωρο σε κάποιο κλειστό χώρο;
Χρήστος Κουνέλης: Θέλαμε να το κάνουμε και για τις προηγούμενες δουλειές αλλά δεν υπήρχε ο χρόνος όπως είπα και πριν. Ευελπιστώ ότι μετά το Under The Quarry που θα έχουμε πάρει τα πάνω μας και θα έχουμε δεύτερο κιθαρίστα επειδή ο Στέφανος Γεωργιτσόπουλος αποχώρησε πρόσφατα (σ.σ. λίγες μέρες μετά ανακοινώθηκε σε αυτή τη θέση ο Δημήτρης Μουτογιάννος των melodic death metallers Ephemeral), θα μπορέσουμε να συζητήσουμε πιο εύκολα για συναυλιακά ενδεχόμενα αφού θα έχει γίνει η αρχή.
