Οι Fantastic Four Ειρήνη Κετικίδη, Φώτης Δεληνικόλας, Φοίβος Ζαχαρόπουλος και Κώστας Φοίτος υπόσχονται την απόλυτη βραδιά κιθαριστικής απόλαυσης την Πέμπτη 30 Νοεμβρίου στο Piraeus Club Academy. Πριν τους απολαύσουμε στο show πάμε να μάθουμε μερικά πράγματα για το πως άρχισαν να ασχολούνται με την κιθάρα, για την πρώτη φορά που έπαιξαν live, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες τους, τις επιρροές τους και τα κορυφαία ‘go to’ -που λένε- άλμπουμ κιθάρας. Συνέντευξη: Γιάννης Δολας
Rockpagesgr.gr: Πως και πότε κόλλησες το μικρόβιο της κιθάρας; Τι σε έκανε να θες να ασχοληθείς; Ποια ήταν η πρώτη κιθάρα που έπαιξες και ποια η πρώτη που αγόρασες; Πόσες έχεις τώρα και ποια είναι η πιο αγαπημένη σου;
Φώτης Δεληνικόλας: Σε ηλικία 4 ετών είχα μια κιθάρα παιδική με χορδές δώρο από τη γιαγιά μου και άκουγα τους δίσκους του πατέρα μου με ακουστικά και έκανα οτι παίζω κιθάρα.
Αυτό που με έκανε να ασχοληθώ ήταν οτι ζούσα σε ένα σπιτι με πολλή μουσική όποτε όλα ήρθαν κάπως φυσικά.Η πρώτη κανονική ηλεκτρικη κιθάρα που έπαιξα ήταν του ξαδερφου μου μια Washburn λευκή.η πρώτη που μου αγόρασαν ήταν μια Squier Stratocaster του 1981.
Τώρα έχω 10 κιθάρες. Η αγαπημένη μου αυτή τη στιγμή είναι η Tele custom shop thinline.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Έγινε τυχαία.Ενώ ζούσα σ ενα σπίτι,που οι κιθαρες υπήρχαν παντού,λόγω του πατέρα μου που είναι κ αυτός κιθαρίστας,εγω ξεκίνησα να παίζω πιάνο.Όταν το σταμάτησα,γύρω στα 12,βρήκα σε μια ντουλάπα μια κιθαρα του πατέρα μου κ εντυπωσιάστηκα με το χρώμα της.Ξεκίνησα να την γρατζουναω κ από τότε δε σταμάτησα να το κάνω.Νομιζω ότι αυτό που μ έκανε ν ασχοληθώ,ήταν η επαφή που έχεις με το όργανο,γιατί είναι κολλημένο επάνω σου κ το αισθάνεσαι να αντιδράει.Κάτι που με το πιάνο,δε μπορούσε να συμβεί.Πρώτη κιθαρα ήταν μια Casio.Η πρώτη που αγόρασα ήταν μια 6χορδη Musicman signature του Petrucci.Εχω 15 κιθαρες κ η αγαπημένη μου είναι μια fender Stratocaster του 83.
Ειρήνη Κετικίδη: Πρώτη επαφή ήταν κάποιες rock κασέτες του πατέρα μου, μεγάλη επιρροή μετά ήταν το MTV με τις μπάντες τέλη 90-αρχές 2000. Πάντα με τραβούσε ο σκληρός ήχος. Πρώτη κιθάρα που αγόρασα και έπαιξα ήταν μια Epiphone Les Paul sunburst. Τώρα έχω αρκετές αλλά όχι πάρα πολλές, με αγαπημένες τις Fender Strat και Tele Baritone.
Κώστας Φοίτος: Όταν άκουσα για πρώτη φορά το black album των Metallica,τοτε ειπα θελω να παιξω κιθαρα! Απο τότε η μουσική και πιο συγκεκριμένα η κιθάρα μπήκε στη ζωή μου! Η πρώτη κιθάρα που έπαιξα δυστυχώς δεν θυμάμαι τι μάρκα ήταν! Η πρώτη κιθάρα που αγόρασα ήταν χάλια! Ήταν μια ZzTop! Τώρα, έχω γύρω στις 9-10,και η αγαπημένη μου είναι μια παλιά tele ESP!
Rockpagesgr.gr: Τι θυμάσαι από την πρώτη φορά που έπαιξες ζωντανά; (που ήταν και πότε)
Φώτης Δεληνικόλας: Η πρώτη φορά ήταν στο σχολείο στη πρώτη γυμνάσιου σε μια εκδήλωση που έκανε το σχολείο όπου έπαιξα ακουστική.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Δε ξερω αν θυμάμαι καλά.Πρέπει να ηταν σε σχολική εκδήλωση,τύπου 17 Νοέμβρη,στο γυμνάσιο.Το 1996?Καπου εκεί.
Ειρήνη Κετικίδη: Το πρώτο μου gig ήταν το 2006 στην Αθήνα με τον τότε καθηγητή μου στην κιθάρα, Θοδωρή Ζήρα. Ήταν ο πρώτος που μου έδωσε την ευκαιρία να ανέβω στο stage μαζί του και να παίξω σε κάποια κομμάτια του και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό. Δε θυμάμαι πολλά, μόνο ότι ήμουν πολύ συγκεντρωμένη να μην κάνω λάθη και κρατούσα την κιθάρα αρκετά ψηλά!
Κώστας Φοίτος: Η πρώτη φορά που έπαιξα live με μπάντα, ήταν σε μια σχολική συναυλία! Θυμάμαι ότι γουστάραμε όλοι πάρα πολύ!
Rockpagesgr.gr: Τι είναι πιο σημαντικό για έναν κιθαρίστρα/μια κιθαρίστρια; Το ταλέντο, η εξάσκηση, η μελέτη, η τεχνική, το συναίσθημα; Ταξινόμησέ τα όπως πιστεύεις ότι είναι πιο σημαντικά.
Φώτης Δεληνικόλας: Θεωρώ ότι το πρώτο και πιο σημαντικό είναι το συναίσθημα . Όλα για μένα ξεκινάνε από εκεί. Νομίζω ότι όταν κάποιος θέλει να μάθει ένα όργανο και συγκεκριμένα κιθάρα, πήρε από κάπου ερέθισμα που τον έκανε να νιώσει ότι θέλει να εκφραστεί με παρόμοιο τρόπο.
Στη μουσική όλα είναι συναίσθημα διότι ο κάθε μουσικος περνάει ένα μήνυμα μέσω της μουσικής .
Δεύτερη βάζω τη μελέτη και την εξάσκηση διότι με αυτά αποκτούμε πειθαρχία και βήμα βήμα φτάνουμε στο στόχο μας. Όποιος και αν είναι αυτός.
Τρίτη βάζω την τεχνική,η οποία βέβαια είναι μέρος της μελέτης και της εξάσκησης. Βάζω τρίτη τη τεχνική όμως διότι είναι κάτι που δεν έχει τελειωμό και κάτι που είναι υποκειμενικό.
Σίγουρα, απαιτείται κάποιος να έχει φτάσει σε ένα επίπεδο που του επιτρέπει να εκφραστεί με άνεση πάνω στο όργανο,θεωρώ όμως ότι από εκεί και πέρα είναι στο «χέρι» του καθενός που θα το φτάσει.Η τεχνική πάντα χρειάζεται και σε βοηθάει στην έκφραση και στην αποφυγή τραυματισμών αλλά μπορεί επίσης η τεχνική να μην είναι αρκετή για πολλά είδη και άρτια σε ένα και το αποτέλεσμα και το μήνυμα που θέλει να περάσει ο μουσικός στον ακροατή να είναι πλήρες. Σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι ο κάθε μουσικος φτάνει να εξασκήσει τεχνικές αναλόγως τις ανάγκες του τις εσωτερικές η τις ανάγκες της δουλειάς είτε του χόμπι του σε ένα μουσικό σχήμα.
Τέταρτο βάζω το ταλέντο,διότι ναι μεν είναι ένα μεγάλο εφόδιο το να απορροφάς τη πληροφορία γρήγορα και να είναι κατανοητά όλα τα παραπάνω πολύ πιο εύκολα από άλλους ,αλλά αυτό που έχω παρατηρήσει είναι ότι άνθρωποι με ταλέντο κάποιες φορές εξελίσσονται πιο αργά από αυτούς που δεν έχουν.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Συναίσθημα,ταλέντο,εξάσκηση κ μελέτη είναι το ίδιο πράγμα θεωρώ κ τεχνική.Σίγουρα δεν απέχει το ένα από το άλλο σε μεγάλο βαθμό, ούτε κ η σημαντικότητα του καθενός.Όλοι οι μουσικοί που μου αρέσουν,δε νομιζω να έχουν μελετήσει με τον τρόπο που κάνουμε οι περισσότεροι κιθαρίστες.Αλλά, το να μου σηκώνεται η τρίχα,σίγουρα δεν έχει συμβεί από τους άρτια τεχνικά μουσικούς.
Ειρήνη Κετικίδη: Πιο σημαντικό είναι να ακούει μουσική ο/η ίδιος/α κιθαρίστας/κιθαρίστρια. Ακούγεται πολύ προφανές αλλά είναι η πηγή για πολλά από αυτά που αναφέρεις. Θεωρώ δεδομένα την εξάσκηση και τη μελέτη, το ταλέντο όταν υπάρχει είναι μια έξτρα ώθηση. Επίσης, αν κάποιος θέλει να κάνει τη μουσική επάγγελμα, είναι σημαντικό να έχει αντίληψη και θέληση για προσαρμογή στις διαρκώς μεταβαλλόμενες απαιτήσεις του επαγγελματικού χώρου.
Κώστας Φοίτος: Όλα είναι σημαντικά και όλα παίζουν τον ρόλο τους! Το σίγουρο είναι ότι μονό το ταλέντο δεν φτάνει! Από εκει και πέρα είναι προσωπικό του καθενός που θέλει να φτάσει με την μουσική και το όργανο και τι θέλει να κάνει! Πρέπει να βρεις το ‘sweet spot’σου!
Rockpagesgr.gr: Ποιο είδος μουσικής είναι αυτό που αντικατοπτρίζει καλύτερα την προσέγγισή σου στο όργανο;
Φώτης Δεληνικόλας: Δεν είναι ένα συγκεκριμένο.είναι θεωρώ περισσότερο όμως ρυθμική αισθητική της funk με το aggressiveness της progressive αλλά με ηχητική αισθητική hard rock.αυτά είναι τα κυρία ακούσματα μου,οπότε θεωρώ ότι έχω διαμορφωθεί κάπως έτσι.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Το ροκ θα έλεγα.Αλλα πιο σημαντικό είναι οι συνδυασμοί που κανεις,με αλλα είδη,για να φτάσεις σ ένα αποτέλεσμα,που θα φανερώνει την προσωπικότητα σου κ το παίξιμο σου στους ακροατές.
Ειρήνη Κετικίδη: Το progressive metal. Με γοήτευαν πάντα τα ασύμμετρα riffs, οι πολύπλοκες γραμμές στο μπάσο, τα layers στην ενορχήστρωση και οι μελωδικές γραμμές που σου “μιλάνε”. Ένα μεγάλο μέρος του παιξίματος μου αφορά τη lead κιθάρα, οπότε το instrumental και το post rock είναι είδη στα οποία μπορείς επίσης να κατατάξεις τη μουσική μου. Πολύ βασικό ρόλο στα κομμάτια μου παίζουν τα τύμπανα, που είναι και συνήθως τα πρώτα που φαντάζομαι όταν γράφω ένα riff ή μια μελωδία.
Κώστας Φοίτος: Όλα και κανένα! Σίγουρα με το πρώτο άκουσμα της μουσικής μου,κάποιος θα πει ότι είναι το heavy metal, που εν μέρει ισχύει, απλά αυτός είναι ένας τρόπος που μου αρέσει να ‘ντύνω’ τα κομμάτια μου, αλλά σίγουρα είναι μια μίξη από πολλά είδη μουσικής!
Rockpagesgr.gr: Ποια είναι μεγαλύτερη επιρροή σου στην κιθάρα; Ο guitar god/goddess σου;
Φώτης Δεληνικόλας: Πάρα πολλές οι επιρροές που δεν ξέρω τι να πρωτοπώ ..αλλά νομίζω ότι o Vai ήταν από τις μεγαλύτερες επιρροές μου σα παιδί. Κυρίως όσον αφορά τη φαντασία του και τις «εικόνες» που δημιουργούσε στο μυαλό μου με το παίξιμο του.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: David Gilmour – τελεια κ παύλα!
Ειρήνη Κετικίδη: Μεγαλύτερες επιρροές μου είναι παικτικά ο Steve Vai και συνθετικά ο Steven Wilson.
Κώστας Φοίτος: Ο Steve Vai! Για τα γουστα μου, εχει συνδιασει αψογα τεχνικη με συναισθημα και μελωδια στις σωστες ποσοτητες!
Rockpagesgr.gr: Μιλώντας για κιθάρα, παίξιμο, επιρροή στην κιθάρα, ποια είναι τα 4-5 πιο σημαντικά άλμπουμ κατά την άποψη σου;
Φώτης Δεληνικόλας: Τυχαία σειρά:
-Red hot chili peppers: Blood sugar sex magic
-Steve Vai : Passion and warfare
-Pantera: Cowboys from hell
-Dream theater: Awake
-Pink Floyd: Dark side of the moon
-Metallica: Black album
-Meshuggah: Destroy Erase Improve
Και πολλά άλλα.
Αυτά απλά ήταν θεωρώ κάποια από αυτά που σίγουρα σα παιδί με στιγμάτισαν και θεωρώ ότι αξίζει κανεις να ακούσει ειδικά αν παίζει κιθάρα.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Black Sabbath το ομώνυμο.τα 4 πρώτα από Led Zeppelin.The wall – Pink Floyd. Van Halen το πρώτο και Stevie Ray Vaughan live at the Montreux 1982 and 1985.
Ειρήνη Κετικίδη: Steve Vai – Passion and Warfare
Joe Satriani – Strange Beautiful Music
Dream Theater – Images and Words
Porcupine Tree – Fear of a Blank Planet
Steven Wilson – Hand Cannot Erase
Κώστας Φοίτος: Σίγουρα είναι παραπάνω από 4-5,και σίγουρα διαφέρουν για τον καθένα αναλόγως την ηλικία και την εποχή που μεγάλωσε! Αν έπρεπε να διαλέξω 4-5 άλμπουμ που με επηρέασαν σαν μουσικό και σαν κιθαρίστα θα έλεγα τα εξής:
- Yngwie Malmsteen-Trilogy. Τότε κατάλαβα τι σημαίνει solo ,αλητικο παιξιμο και vibrato!
2.Steve Vai-Firegarden. Εδω ανακάλυψα το τι μπορεί να κάνει μια ηλεκτρική κιθάρα, τη μελωδία, τη σύνθεση, την ενορχηστρωση και την τελεία αναλογία (για τα γούστα μου)μελωδίας, τεχνικης και συνθεσης!
3.Joe Satriani-Surfing With The Alien. Εμαθα την δύναμη της μελωδίας, και το γιατί και το τι σημαίνει να διαλέγεις τις ‘σωστές νότες ‘
4.Metallica-…And Justice For All. Για εμένα και για αρκετούς φαντάζομαι, η σχολή της heavy metal(και οχι μόνο…)ρυθμικής κιθάρας!
5.S.R.V-Couldn’t Stand The Weather. Οσο παράξενο και να ακούγεται,με τρελαίνει ο συνδυασμός αλητείας και heavy (metal)παιξίματος!απλά με λιγότερα ‘γκάζια’
Αφήνοντας βέβαια ‘έξω’ Jimi Hendrix,Van Halen και Jeff Beck,γιατί απλά εννοούνται!
Rockpagesgr.gr: Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια αύξηση ενδιαφέροντος από παιδιά και νέους να ασχοληθούν με κάποιο όργανο, με μεγάλη έμφαση στην κιθάρα, να κάνουν συγκροτήματα, να παίξουν σε κάποιο jam, ή να διοργανώσουν κάποια συναυλία. Πως το δικαιολογείς αυτό;
Φώτης Δεληνικόλας: Θεωρώ οτι μεγάλο ρόλο σε αυτό παίζουν τα social media.Υπάρχει άπειρη πληροφορία πλέον διαθέσιμη και άπειρο υλικό να δει κανεις στο internet με αποτέλεσμα την ευκολότερη επιρροή του κόσμου οποιασδήποτε ηλικίας.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Καταρχάς δε ξερω αν όντως συμβαίνει αυτό.Εχω μια διαφορετική εικόνα,που μπορεί κ μακαρι,να είναι λανθασμένη.Σίγουρα βλέπω χιλιάδες κιθαρίστες-ιες,να προβάλλονται μεσω των social,να παρουσιάζουν ένα τέλειο κυρίως οπτικά υλικό κ κατ επεκταση ηχητικό,να είναι συνήθως μόνοι τους,να κάνουν covers η απλά να παίζουν σόλο πάνω από κάποια μουσική που δεν είναι δίκη τους.Μην παρεξηγηθώ,ουτε κ αυτό είναι εύκολο,ουτε κ είναι κάτι που μπορεί να κάνει ο καθένας,χωρίς να ρίξει παρά πολλή δουλειά.Εχουμε συνηθίσει να ακούμε με τα μάτια μας κ αυτό θεωρώ ότι είναι ένα μεγάλο ζήτημα της εποχής μας,γενικότερα.Κλείνοντας να πω,ότι ξέχωρα απ το event που κάνουμε τωρα με τα παιδιά,δε ξερω ποτέ έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο.Εκτός απ την προηγούμενη φορά που έπαιξαν η Ειρήνη,ο Σάκης κ ο Άνθιμος.Πριν αρκετά χρόνια.Εχουμε τόσο εξαίρετο κ πλούσιο μουσικά υλικό στην χώρα μας κ το μόνο που κάνουμε,είναι ν ανεβάζουμε τελεια βιντεάκια απ το σπίτι μας.Ένας απ τους κυριότερους λόγους λοιπόν,που γίνεται αυτή η συναυλία,είναι για να ψήσουμε όλους τους τόσο ταλαντούχους μουσικούς που εχουμε στην χώρα μας,να κάνουν κ κάτι εκτός σπιτιού.Το συναίσθημα που παίρνεις όταν παίζεις ζωντανά κ η αλληλεπίδραση που υπάρχει με το κοινό,δε το φτάνει καμμια κάμερα που τραβάει 4κ.Μακαρι να καταφέρουμε,πρώτα να ξυπνήσουμε κ μας τους ίδιους,στο να θελουμε να επικοινωνούμε ζωντανά την μουσική μας πιο συχνά,κ ολα τα υπέροχα ταλέντα που εχουμε στον τόπο μας.Ουτε να φανταστώ μπορώ,το τι όμορφα πράγματα μπορούν να συμβούν…
Ειρήνη Κετικίδη: Τα παιδιά έχουν πλέον μεγάλη πρόσβαση σε μουσική και ζωντανό performance από παίκτες όλων των ειδών και επιπέδων στο internet. Είναι φυσικό να κινητοποιούνται να θέλουν πιάσουν στα χέρια τους ένα όργανο για να νιώσουν την εμπειρία της μουσικής και του ήχου. Εννοείται ότι πάντα υπήρχε και θα υπάρχει το όνειρο και η φιλοδοξία, αλλά και τα εργαλεία βοηθάνε στην αύξηση της τάσης αυτής.
Κώστας Φοίτος: Πιστεύω ότι πάντα υπήρχε και θα υπάρχει αυτό,απλά σε κάθε εποχή γινόταν με διαφορετικά μέσα και τρόπους που το επέτρεπε η τεχνολογία,και πρέπει να υπάρχει,αλλιώς θα έχουμε πρόβλημα!
Rockpagesgr.gr: Ποια είναι τα πιο τρελά σου όνειρα για την καριέρα σου στην κιθάρα;
Φώτης Δεληνικόλας: Σαν μουσικός και σαν κιθαρίστας μπορώ να πω ότι είμαι πολύ χαρούμενος για όλα αυτά που έχω κάνει μέχρι στιγμής . Θεωρώ επειδή το να είσαι κιθαρίστας/μουσικός είναι τρόπος ζωής, είναι κάτι που μονίμως σε κάνει να βάζεις στόχους και ονειρα που στην αρχή όταν ξεκινούσες δεν τα φανταζόσουν ότι κάποια από αυτά θα τα καταφέρεις. Οπότε με μικρά μικρά βήματα και αγάπη γιαυτό που κάνω θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Φοίβος Ζαχαρόπουλος: Δεν θα το έλεγα τρελό.Το όνειρο μου είναι απλά να μπορώ να επιβιώνω απ τη δίκη μου μουσική.Όλοι όσοι ασχολούνται με κάποια μορφής τέχνη,νομίζω ότι πάντα αυτό έχουν στο πίσω μέρος του κεφαλιού τους.Να μην αναγκάζονται να κάνουν κάτι άλλο,για να συντηρούν αυτό που πραγματικά θέλουν.Πολύ δύσκολο, αλλα όχι τρελό..
Ειρήνη Κετικίδη: Να μπορέσω να βελτιώσω τη σύνθεση μου και επικοινωνήσω τα μηνύματά της σε όσο πιο ευρύ κοινό γίνεται. Ξέρω ότι είναι κλασική απάντηση, αλλά ειδικά για το είδος που γράφω είναι πραγματικά ευχή και στόχος μου. Επίσης, να μπορώ να ζω αξιοπρεπώς μέσα από αυτή τη δουλειά και να προσφέρω όσο μπορώ με το έργο μου στη σκηνή.
Κώστας Φοίτος: Τα πιο τρελά μου όνειρα όπως και των περισσοτέρων,είναι να γίνω rock star! Αυτό είναι κάτι που πλέον είμαι σίγουρος ότι δεν θα συμβεί! Αυτό που θέλω, είναι να μπορώ να παίζω και να απολαμβάνω την μουσική μου,όσο το δυνατό περισσότερο μπορώ και να ‘αγγίζει’ όσους την ακούνε!
