Έχουμε την τάση πολλές φορές να μυθοποιούμε δίσκους και καλλιτέχνες με την πάροδο των ετών. Προσδίδουμε συχνά υπερβολικούς χαρακτηρισμούς και βαρύγδουπες λεζάντες σε συγκροτήματα που η αλήθεια είναι δεν ανήκαν ποτέ στην ελίτ του εκάστοτε ιδίωματος. Αυτό, βέβαια, δε μειώνει πιθανότατα τη συνολική προσφορά τους αλλά υπογραμμίζουμε απλώς ότι πρέπει κάποια στιγμή να λέγονται (και να γράφονται) τα πράγματα έτσι όπως ακριβώς έγιναν και ήταν. Οι Hardline είναι μία τέτοια παραδειγματική περίπτωση.
Καταρχάς αποτελεί σημαντικό γεγονός για τη χώρα μας που μας επισκέπτονται για πρώτη φορά και σκοπεύουν να παίξουν ολόκληρο το ντεμπούτο τους το οποίο κατά γενική ομολογία είναι ό,τι καλύτερο έχουν να παρουσιάσουν οι Αμερικανοί σε δισκογραφικό επίπεδο. Επιπλέον, ο Johnny Gioeli είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές που έχουν εμφανιστεί τα τελευταία 25 χρόνια στον ευρύτερο hard & heavy ήχο και είναι μεγάλη χαρά για τους Έλληνες hard rockers που θα τον απολαύσουν επί σκηνής. Μέχρι εδώ όλα καλά. Είναι όμως το “Double Eclipse” ένα κλασικό hard rock album; Η απάντηση εδώ είναι δύσκολη. Από τη μία, κάποιος θα πει ότι δεν είναι τόσο κλασικό όσο π.χ. το “Adrenalize” ή το “Keep The Faith” (για να αναφέρουμε δύο δίσκους που βγήκαν περίπου την ίδια εποχή με το “Double Eclipse”). Από την άλλη δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας εκεί έξω που να ισχυρίζεται ότι οι Hardline ανήκαν ποτέ στην Α’ Εθνική του hard rock. Επαναλαμβάνουμε ότι αυτό δε σημαίνει τίποτα και αν κρίνουμε υπό αυτό το πρίσμα το δίσκο, ναι…ίσως είναι κλασικό.
Είναι γεγονός ότι η παρουσία του Neal Schon στη μπάντα αποτέλεσε τότε ένα επιπλέον δέλεαρ στους απανταχού fans στο να τσεκάρουν τους Hardline. Και η αλήθεια είναι ότι το αποτέλεσμα κρίνεται –και από τότε αλλά και τώρα- με ένα θετικό πρόσημο. Γιατί το “Double Eclipse” είναι ένα καλό album με τα “Hot Cherie” & “Everything” να θεωρούνται δικαίως σήμερα κλασικά τραγούδια (έστω και αν το πρώτο είναι διασκευή) ενώ και τα “Takin’ Me Down” και “I’ll Be There” ακολουθούν κατά πόδας. Συνολικά το “Double Eclipse” είναι πιο κιθαριστικό σε σχέση με ό,τι είχε κάνει ο Schon μέχρι τότε στην καριέρα του και ο Gioeli είναι εκπληκτικός πίσω από το μικρόφωνο. Οι Castronovo, Jensen και ο Joey Gioeli συμπληρώνουν το παζλ.
Κλείνοντας θα λέγαμε ότι υπάρχουν 4 (τουλάχιστον) λόγοι για να βρεθούμε στο Crow Club την 1η Δεκεμβρίου και να απολαύσουμε τους Hardline. Ο πρώτος είναι ο Johnny Gioeli, ο δεύτερος είναι το “Double Eclipse” που συμπληρώνει 25 χρόνια ζωής και θα ακουστεί ολόκληρο, ο τρίτος είναι το γεγονός ότι δεν ζούμε στο Λονδίνο για να είμαστε και τόσο επιλεκτικοί όσον αφορά τις hard rock συναυλίες και ο τέταρτος και πιο σημαντικός για να περάσουμε καλά σε ένα μαγαζί που εγγυημένα βγάζει καλό ήχο. Θα είμαστε εκεί λοιπόν…
Σάκης Νίκας
https://www.youtube.com/watch?v=IJ6sR0UBvDM
