Μπορεί ένα κρύο και βροχερό βράδυ Κυριακής να μην είναι η καλύτερη δυνατή μέρα για μια συναυλία, ιδιαίτερα δε, όταν λίγα χιλιόμετρα παρακάτω εμφανίζονται οι Paradise Lost, έχοντας κάνει sold out, όμως αρκετοί ήταν εκείνοι που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των Lazy Man’s Load, Spektrvm και The Ripples. Άλλωστε, μια βραδιά όπου ένα συγκρότημα παρουσιάζει νέα δουλειά είναι πάντα ιδιαίτερη, αφενός γιατί έχει κανείς τη δυνατότητα να ακούσει μια δουλειά ολόκληρη παιγμένη ζωντανά, αφετέρου γιατί είναι η μοναδική ευκαιρία για τους φίλους του γκρουπ να απολαύσουν όλα τα τραγούδια, αφού δύσκολα ολόκληρο το άλμπουμ θα ξαναπαιχτεί live.
Οι Ripples, που άνοιξαν τη βραδιά, είναι ένα νεανικό συγκρότημα, θαμώνας στα Schoolwave, που μπορεί να μην έχει κυκλοφορήσει ακόμα ολοκληρωμένο άλμπουμ, αλλά «δείχνει τα δόντια του» σε κάθε ευκαιρία. Με μπροστάρισα την σαγηνευτική Κατερίνα, που μια λικνίζεται αισθησιακά, μια χτυπιέται στο πάτωμα, εξαπολύουν την επίθεσή τους, που είναι γεμάτη φρεσκάδα, νεανική ορμή και άγνοια κινδύνου.
Όσο ο κόσμος μαζεύεται από κάτω η μπάντα ανεβάζει στροφές και τροφοδοτείται με ακόμα περισσότερη ενέργεια. Το κοινό ανταποκρίνεται και μπροστά στα μάτια μας η φωτιά της αγαπημένης μας μουσικής θεριεύει, έχοντας βρει έναν ακόμα άξιο αντιπρόσωπο. Σίγουρα, το “Freaks With Dreams”, που είναι και το πλέον χαρακτηριστικό και πιο δημοφιλές των Ripples είναι το τραγούδι που κινητοποιεί περισσότερο τον κόσμο. Ένα μανιφέστο της νέας γενιάς, του διαφορετικού, του ιδιαίτερου, του άγχους και της αγωνίας της για το μέλλον, αλλά και ένα μήνυμα που αποπνέει δυναμισμό και αυτοπεποίθηση.
Burning Season, Jessie, New Hollywood, Pornstar Martini, Freaks With Dreams, Alcoholic Ice Cream
Spektrvm, οι πιο μοντέρνοι της βραδιάς ανεβαίνουν δεύτεροι και μας ταξιδεύουν στο δικό τους μεταλικό σύμπαν, όπου κυριαρχεί η μελωδία, αλλά και οι εναλλαγές σε τέμπο και στυλ. Με το πρώτο τους άλμπουμ σαν φάρο, το συγκρότημα από το Πέραμα βομβαρδίζει το ενθουσιώδες κοινό. Δεν λείπουν οι δισολίες αλά Maiden, αλλά και τα thrash περάσματα. Όλα πολύ έξυπνα τοποθετημένα συνδυάζοντας το κλασικό με το μοντέρνο δημιουργώντας ένα δικό τους υβρίδιο. Άλλωστε, τα έχουμε ξαναπεί, παρθενογένεση δεν υπάρχει, αλλα αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να είσαι δημιουργικός και να μην έχεις φαντασία που να τη βάζεις να δουλεύει.
Πολύ προσεγμένοι και η εμφάνισή τους, η οποία θυμίζει κάτι από Peaky Blinders και «Κουρδιστό Πορτοκάλι» με το ρετρό ντύσιμο, το σκαρπίνι του μπασίστα και συνιδρυτή Μιχάλη Πουλιέζου, σίγουρα έκλεψε την παράσταση, όπως και η δραματική και έντονη παρουσία του frontman Θάνου Ζαμπετάκη, που ζούσε το κάθε δευτερόλεπτο παρασύροντας μαζί του το κοινό, που πλέον έκανε το Κύτταρο να φαίνεται ικανοποιητικά γεμάτο.
Gift Of Oizys, Blood For Heaven, Rain Fire, Green God, War Of Chameleon, Without Borders, Rotten Borders, Leviathan
Οι οικοδεσπότες Lazy Man’s Load ανέβηκαν στη σκηνή, αφού προηγουμένως έφυγαν από το σανίδι όλοι οι ενισχυτές, τοποθετήθηκαν έξτρα φώτα και δυο μικρές εξέδρες δεξιά και αριστερά από τα τύμπανα. Με το που ανέβηκαν φάνηκε πως είναι μια άκρως επαγγελματική μπάντα σε όλα τα επίπεδα.
Από τα ρούχα που φορούσαν, το make-up, τον ήχο τους, μέχρι και τους roadies που είχαν, που ήταν δίπλα τους κάθε στιγμή και εξασφάλιζαν την ομαλή διεξαγωγή του live. Επίσης, αυτό που είναι σίγουρο είναι πως έχουν μελετήσει καλά τα ινδάλματά τους και έχουν αφομοιώσει πολλά στοιχεία. Η σκηνική παρουσία του τραγουδιστή, Roxx, είναι υποδειγματική γράφοντας ατελείωτα χιλιόμετρα οργώνοντας τη σκηνή πάνω-κάτω, ενώ στο τέλος πήδηξε μέσα στον κόσμο για να ευχαριστήσει τους πιο φανατικούς οπαδούς του γκρουπ, που ξελαρυγγιάζονταν τραγουδώντας δυνατά τόσο τα παλιά, όσο και κάποια από τα καινούρια τραγούδια.
Τα τραγούδια τους είναι φτιαγμένα για live με πορωτικά grooves και πιασάρικα ρεφρέν, που δεν είναι απαραίτητο να τα έχεις ακούσει ξανά για να μπεις στο κλίμα και να διασκεδάσεις. Έπειτα, είναι και η επιβλητική παρουσία της εξάδας, που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια να μην το ζήσεις.
Το “Saints Full Of Sin”, που έχει την τιμητική του παίζεται ολόκληρο, όχι με τη σειρά του tracklist και το συγκρότημα αποχωρεί από τη σκηνή με το κοινό εκστασιαμένο να ζητάει κι άλλο. Προφανώς, δεν θα μας άφηναν έτσι και επιστρέφουν με την τριπλέτα- τελειωτικό χτύπημα “In For The Kill”, “Gomorrah”, “Hot As A 2$ Pistol”, που κλείνει τη βραδιά λίγο μετά τα μεσάνυχτα.
Abfall (Intro Tape), Heavy Is The Crown, Crimson Prayer, The Pilgrim And The Witch, Prime Evil, Waltz No. 9, Fed To The Shrine, Saints Full Of Sin, Slackjawed
In For The Kill, Gomorrah, Hot As A 2$ Pistol
Να σημειώσουμε επίσης ότι αρκετά «απασχολημένος» ήταν και ο χώρος του merch, στο οποίο διατίθενταν σε τίμιες τιμές CD, βινύλια, μπλούζες, καπέλα κλπ., ό,τι καλύτερο για μια δυνατή βραδιά με τρεις αξιόλογες εμφανίσεις των δικών μας συγκροτημάτων. Δεν σας κρύβω ότι παρακολουθώντας τη συναυλία από την αρχή είχα στο μυαλό μου τη φράση του Γιώργου Τερζάκη από τη συναυλία των Mother Of Millions την Παρασκευή, που έγραψε στο κείμενό του: «Στηρίξτε την ελληνική σκηνή, πραγματικά το αξίζει»! Και ναι, έχει απόλυτο δίκιο!
Γιάννης Δόλας
