Ο Mark Mangold είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους μουσικούς, συνθέτες και παραγωγούς. Ουσιαστικά το όνομά του είναι συνδεδεμένο με ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του 80 από καλλιτέχνες όπως ο Michael Bolton και η Cher. O ίδιος κυκλοφόρησε νέο δίσκο με τους American Tears ενώ έχει στα σκαριά νέο υλικό και με τους Touch. Αυτά και άλλα πολλά αναλύσαμε με τον Mark σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω…
Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Mark, δεν ήξερα ότι μένεις στη Σουηδία…
Mark Mangold: Ναι, στη Στοκχόλμη…πηγαινοέρχομαι τα τελευταία 4-5 χρόνια. Όταν εμφανίστηκε η πανδημία με τον κορωνοιό ήμουν στη Σουηδία και με την κατάσταση στα σύνορα στην Αμερική και τις πτήσεις δεν μπορούσα να φύγω. Η κοπέλα μου είναι Σουηδέζα και από την άλλη έτσι όπως είναι τα πράγματα αν επιστρέψω τώρα στην Αμερική ίσως δεν θα καταφέρω να ξαναγυρίσω στη Σουηδία.
Rockpages.gr: Έτσι έχεις “ξεμείνει” στη Σουηδία.
Mark Mangold: Κάπως έτσι. Βέβαια έχω κάνει και τα χαρτιά μου για να αποκτήσω τη Σουηδική υπηκοότητα. Εσύ με καλείς από την Αθήνα;
Rockpages.gr: Ναι. Έχεις έρθει ποτέ;
Mark Mangold: Ναι, μία φορά αλλά δεν κατάφερα να επισκεφτώ τα νησιά σας. Η κόρη μου έχει πάει και μου έχει πει τα καλύτερα. Μόλις ξεμπερδέψουμε με τον Covid-19 θα φροντίσω να έρθω ξανά στην Ελλάδα.
Rockpages.gr: Φαντάζομαι ότι βρίσκεσαι στη μέση της προώθησης της νέας δουλειάς των American Tears. Πως πάνε τα πράγματα;
Mark Mangold: Πολύ καλά. Οι αντιδράσεις είναι θετικές και οι κριτικές που φτάνουν στα χέρια μας είναι κάτι παραπάνω από ενθαρρυντικές. Είμαι σε μόνιμη επικοινωνία με την εταιρεία μου…είμαι ικανοποιημένος. Κάνουν καλή δουλειά.
Rockpages.gr: Mark, διάβασες την παρουσίαση μου για το νέο δίσκο των American Tears…μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πόσο καιρό σας πήρε η προετοιμασία του;
Mark Mangold: Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Αυτό πίσω μου είναι το studio (σ.σ. Ο Mark μας δείχνει τον εξοπλισμό πίσω του)…τώρα όλα είναι πιο εύκολα και δεν χρειάζεται να έχεις μεγάλο budget για να “πιάσεις” π.χ. έναν καλό ήχο στα τύμπανα. Όλες σχεδόν οι εφαρμογές είναι διαθέσιμες στο Mac. Έτσι αν έχεις κάποια ιδέα μπορείς αμέσως να την ηχογραφήσεις…τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος της. Έτσι μέσω του internet μπορώ να στείλω αρχεία στα υπόλοιπα μέλη και εκείνοι να μου στείλουν πίσω τα μέρη τους. Ευτυχώς είμαι τυχερός που συνεργάζομαι με τον drummer Alex Landenburg. Ήρθε στη Νέα Υόρκη και και αφιερώσαμε 10 μέρες πάνω στην ηχογράφηση των τυμπάνων. Δουλέψαμε πολύ συντονισμένα και να σου πω την αλήθεια ο επόμενος δίσκος των American Tears είναι ήδη έτοιμος.
Rockpages.gr: Σοβαρά;
Mark Mangold: Ναι (γέλια)! Από τη μέρα που ξεκινήσαμε με το “Hard Core” το 2018 και την επόμενη χρονιά με το “White Flags”…τώρα με το “Free Angel Express”…για μένα είναι ουσιαστικά ένας μεγάλος δίσκος αφού γράφω συνέχεια. Ευτυχώς έχουμε συμβόλαιο με μία φανταστική εταιρεία η οποία μας στηρίζει και κυκλοφορεί το υλικό μας.
Rockpages.gr: Οι American Tears είναι μία πολύ ιδιαίτερη μπάντα η οποία συνδυάζει το progressive με το melodic rock… δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες μπάντες στις μέρες μας.
Mark Mangold: Είναι μία μουσική που βασίζεται και παράγεται από τα keyboards αλλά όχι μόνο. Είναι μία ολόκληρη διαδικασία, μία χορωδία, θα έλεγα. Είναι 30 διαφορετικά όργανα τα οποία βγαίνουν από τα keyboards. Δεν είναι όμως μόνο keyboards…παράγεται ένας πολύ ιδιαίτερος ήχος όπως π.χ. στο “Sledgehammered” που νομίζεις ότι ακούς κιθάρες…
Rockpages.gr: Ναι, φανταστικό riff σε αυτό το κομμάτι…πράγματι, νομίζεις ότι είναι κιθάρα.
Mark Mangold: Είδες; Δημιουργείς έναν ξεχωριστό ηχο στο Hammond και προσθέτεις μετά τα synthesizers. Έχω συνηθίσει να δουλεύω με αυτό τον τρόπο και μου φαίνεται πολύ οικεία αυτή η δομή των συνθέσεων αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είναι οικείο και στον κόσμο που ακούει τα κομμάτια.Με ρωτάνε πολλοί πως πέτυχα αυτόν τον ήχο στις κιθάρες και απαντάω: “φίλε μου, είναι synthesizer αυτό που ακούς”! Ουσιαστικά προσπαθείς κάθε φορα να πετύχεις ένα ξεχωριστό αποτέλεσμα.
Rockpages.gr: Λατρεύω το εξώφυλλο του “Free Angel Express”. Να υποθέσω ότι ήταν δική σου ιδέα;
Mark Mangold: Ο Stan Decker δημιούργησε αυτό το εκπληκτικό εξώφυλλο αλλά η πολύ πρώιμη κεντρική ιδέα ανήκει σε μένα. Ο Stan πήρε αυτή την ιδέα και έκανε…τέχνη! Θεωρώ ότι είναι από τους καλύτερους σχεδιαστές εξωφύλλων…πολύ ταλαντούχος. Και ο κόσμος γουστάρει το εξώφυλλο.
Rockpages.gr: Το πρώτο πράγμα που σου κάνει τρομερή εντύπωση στο δίσκο είναι η απίστευτη παραγωγή αφού όλα ακούγονται πεντακάθαρα.
Mark Mangold: Στο προηγούμενο album των American Tears είχα συνεργαστεί με κάποιον άλλο πάνω στη μίξη. Τώρα ανέλαβα τα πάντα εγώ αφού δεν υπήρχε κάποιος διαθέσιμος…τουλάχιστον για τα δικά μου στάνταρ. Ωστόσο ήμουν τυχερός που βρήκαν ένα εκπληκτικό επαγγελματία που ανέλαβε το mastering.
Rockpages.gr: Ποιος είναι αυτός;
Mark Mangold: Ο Jacob Hansen από τη Δανία. Ίσως δεν θα έπρεπε να αναφέρω το όνομά του για να μην τον ανακαλύψουν άλλοι (γέλια). Δυστυχώς όλοι οι παλιοί έχουν πεθάνει όπως π.χ. ο George Marino με τον οποίο συνεργαζόμουν για δεκαετίες. Δοκίμασα να δουλέψω με μερικούς νέους επαγγελματίες αλλά δεν έμεινα ικανοποιημένος με τη δουλειά τους αφού ήταν μεν καλοί σε dance κομμάτια αλλά όταν θέλεις να πετύχεις ένα ιδιαίτερο αποτέλεσμα με ένα prog/melodic album τότε έχεις απαιτήσεις.
Rockpages.gr: Πάντως το νέο album έχει καλύτερη παραγωγή από το “White Flags”…
Mark Mangold: Σε ευχαριστώ πολύ. Υπάρχουν βέβαια πολύ ικανότεροι άνθρωποι σε αυτό τον τομέα αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει. Ο εξοπλισμός είναι επίσης πολύ σημαντικός. Χαίρομαι για τα καλά σου λόγια αλλά ταυτόχρονα αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά από μέρους μου.
Rockpages.gr: Ξέρεις…δίνω μεγάλη σημασία στην παραγωγή καθώς με την έλευση της τεχνολογίας μπορεί όλα να έγιναν ευκολότερα αλλά ακούγονται επίπεδα. Ναι μεν ακούς ωραία τραγούδια τα οποία όμως χάνονται σε μία μέτρια παραγωγή.
Mark Mangold: Ξέρω τι εννοείς και συμφωνώ. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που ξεκίνησα ξανά τους American Tears. Βαρέθηκα όλα αυτά τα τετριμμένα πράγματα…πόσες φορές μπορείς να ακούσεις ένα συγκρότημα να αντιγράφει ξανά και ξανά τους Whitesnake ή τους Foreigner; Πρέπει να προσπαθήσεις να δημιουργήσεις κάτι νέο. Αν θέλεις να κάνεις ένα δεκάλεπτο solo στην κιθάρα ή τα πλήκτρα και να μην ακούγεται βαρετό, τότε πρέπει να το κάνεις. Για αυτό τα κομμάτια των American Tears δεν έχουν την τυπική δομή ενός κομματιού. Είναι κάτι που το έχω κάνει άπειρες φορές στο παρελθόν αλλά με τους American Tears δεν υπάρχει δίχτυ ασφαλείας. Δεν ξέρεις ποια θα είναι η δομή του κομματιού και νομίζω ότι αυτό είναι πολύ σημαντικό τόσο για τον καλλιτέχνη όσο και για τον ακροατή αφού κάνει τα πράγματα πολύ ενδιαφέροντα. Είναι τρομακτικό αλλά ταυτόχρονα πολύ ευχάριστο. Απλώς πρέπει να πεις: “Γάμα το…θα το κάνω” (γέλια)!
Rockpages.gr: Πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος των American Tears σήμερα σε σύγκριση με τη δεκαετία του 70 όταν κάνατε τα πρώτα σας βήματα;
Mark Mangold: Είναι μία τελείως διαφορετική κατάσταση. Τότε ήμασταν ένα κανονικό συγκρότημα που έπαιζε, ηχογραφούσε και περιόδευε μαζί. Πήραμε μέρος σε φανταστικές περιοδείες όπως π.χ. με τον Peter Frampton και παίξαμε μπροστά σε χιλιάδες κόσμου. Τώρα δεν μπορούμε να παίξουμε πουθενά. Επιπλέον ο drummer μας είναι στη Γερμανία και ο μπασίστας στο Texas. Μπορεί τα πράγματα να είναι εύκολα λόγω τεχνολογίας αλλά δεν είναι το ίδιο πράγμα. Μου λείπει η ενέργεια του να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο, στο ίδιο studio και να δημιουργείς ένα κομμάτι από κοινού. Τώρα με τον Covid-19 οι καλλιτέχνες έχουν πληγεί ανεπανόρθωτα. Κάποιος μου έλεγε ότι δεν θα γίνουν ξανά συναυλίες στην Αγγλία πριν από τον Οκτώβριο/Νοέμβριο 2021. Το ερώτημα, λοιπόν, είναι: τι θα κάνει όλος αυτός ο κόσμος;
Rockpages.gr: Είναι η παρακμή ή ακόμη και το τέλος της μουσικής βιομηχανίας όπως την ξέραμε. Ίσως όταν βρεθεί το εμβόλιο να επιστρέψουμε σταδιακά σε μία κανονικότητα.
Mark Mangold: Θα είναι μιας μορφής κανονικότητα αλλά όχι όπως την ξέραμε εκτός εάν δουλέψει πραγματικά το εμβόλιο. Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όμως, Σάκη, η δημιουργική ψυχή, το δημιουργικό πνεύμα δεν μπορεί να πεθάνει. Ακόμη μέσα από αυτό το μικρό δωμάτιο στη Σουηδία θα συνεχίζω να γράφω μουσική όπως χιλιάδες καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο. Καμιά φορά αναρωτιέμαι γιατί το κάνουμε…φαντάζομαι ότι πρέπει να το κάνουμε!
Rockpages.gr: Είναι κάτι που έχετε μέσα σας…εσωτερική ανάγκη.
Mark Mangold: Είναι στο DNA μας! Ξέρεις την άλλη μπάντα μου, τους Touch;
Rockpages.gr: Αν ξέρω τους Touch; Αυτό είναι το πρώτο σας album (σ.σ. δείχνω στον Mark το CD των Touch από τη συλλογή μου).
Mark Mangold: (γέλια) Αυτούς ακριβώς! Ολοκληρώνουμε τώρα το νέο μας album το οποίο θα περιλαμβάνει 14 νέα τραγούδια. Βασικά, έχουμε δώσει στη δημοσιότητα ένα από αυτά, το “Tomorrow Never Comes”. Τσέκαρε το, αν θέλεις…
Rockpages.gr: Φυσικά και θα το τσεκάρω.
Mark Mangold: Είναι το πρώτο τραγούδι που μιξάραμε και το ανεβάσαμε στο YouTube σαν teaser. Μπορεί η μπάντα να είναι διασκορπισμένη σε όλη την Αμερική…Connecticut, Chicago, Jersey αλλά θέλουμε να βγάλουμε κάτι καινούργιο!
Rockpages.gr: Mark, μην ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που αγαπάνε τη μουσική σου και σε ευχαριστούν για αυτή!
Mark Mangold: Το ξέρω και το εκτιμώ…να ξέρεις και εσύ ότι σημαίνει πολλά αυτό.
Rockpages.gr: Μιας και αναφερθήκαμε στους Touch, γνωρίζεις φυσικά ότι ήσασταν η πρώτη μπάντα που έπαιξε στο Donington πριν από 40 χρόνια! Τι αναμνήσεις έχεις από εκείνη την ημέρα;
Mark Mangold: Υπέροχες αναμνήσεις. Να σου πω την αλήθεια το ότι παίξαμε πρώτοι ήταν κάτι που συνειδητοποίησα 15-16 χρόνια μετά αφού τότε δεν είχαμε ιδέα για το πως θα εξελιχθεί το Monsters of Rock Festival. Ήμασταν τότε σε περιοδεία με τους Rainbow οι οποίοι ήταν και οι headliners του Donington. Δεν είχαμε κανένα απολύτως πρόβλημα και τρακ αφού ήμασταν δεμένοι σαν συγκρότημα. Η μόνη μας έννοια ήταν αν θα βγει καλός ήχος αφού παίζαμε μπροστά σε 60.000 άτομα. Θυμάμαι ότι έβρεχε και είχε πολύ λάσπη. Οι Judas Priest ήταν εκεί…οι Scorpions ήταν εκεί…ποιοι άλλοι; Οι April Wine, οι Riot…εκπληκτικό line-up. Ωραίες εποχές!
Rockpages.gr: Σου λείπουν;
Mark Mangold: Εννοείται!
Rockpages.gr: Mark, το αγαπημένο μου ever κομμάτι του Michael Bolton είναι το “Fool’s Game” το οποίο γράψατε μαζί. Πως γνωριστήκατε;
Mark Mangold: Ήμασταν και οι 2 στη Νέα Υόρκη. Εγώ τα πήγαινα τότε καλά με τους Touch και εκείνος ξεκινούσε τη solo καριέρα του ξανά. Κάποια στιγμή με πήρε τηλέφωνο ο manager του, ο Louis Levin και με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να γράψω μερικά τραγούδια με τον Michael. Φυσικά και ήθελα. Τότε στη Νέα Υόρκη υπήρχε ένα club, το China Club όπου σύχναζαν οι πάντες. Μπορούσες να πας για ένα ποτό οποιαδήποτε μέρα και να πετύχεις τον Mick Jagger, τον Keith Richards, τον David Bowie…κάπως έτσι γνώρισα τον Michael και τον Aldo Nova με τους οποίους έγραψα αρκετά κομμάτια μαζί. Ένα από αυτά ήταν και το “Fool’s Game”. Ήταν ωραία χρόνια για τη σκηνή της Νέας Υόρκης τότε…
Rockpages.gr: Ξέρεις…το ίδιο ακριβώς πράγμα μου είχε πει πριν από μερικά χρόνια ο Desmond Child για εκείνη την εποχή στη Νέα Υόρκη.
Mark Mangold: Και ο Desmond ήταν εκεί. Ήταν μία πολύ “ζωντανή” σκηνή…εκεί γνώρισα τον Desmond, τον Jon Bon Jovi, τη Joan Jett…πολύ κόσμο.
Rockpages.gr: Ένα από τα τραγούδια που γράψατε μαζί με τον Michael Bolton ήταν το “I Found Someone” που ήταν μεγάλο hit. Πρέπει να σου πω ότι από όλες τις εκτελέσεις του κομματιού, προτιμώ αυτή της Cher.
Mark Mangold: Και εγώ αυτή προτιμώ. Ουσιαστικά είναι το demo μας…είναι η αρχική ιδέα που είχαμε για το κομμάτι.
Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τους Mystic Healer;
Mark Mangold: O Todd Googing που τραγούδησε στο δίσκο ήταν εκπληκτικός. Βγάλαμε έναν πολύ καλό δίσκο με τους Mystic Healer. Ουσιαστικά, η εταιρεία μου ζήτησε αν έχω ακυκλοφόρητο υλικό από το παρελθόν. Φυσικά και είχα…ήταν μερικά τραγούδια που είχα γράψει με τον Jack Ponti και με άλλους. Πολλοί φίλοι ήρθαν στο studio και με βοήθησαν με αυτό το project. Ένας από αυτούς ήταν και ο Al από τους Drive, She Said.
Rockpages.gr: Δεν θα μπορούσα να μη σε ρωτήσω, κλείνοντας, να μου πεις δύο λόγια για τον Al Fritch που δεν βρίσκεται πια ανάμεσα μας…
Mark Mangold: Πολλές αναμνήσεις…ο Al ήταν σαν αδερφός για μένα και γράψαμε πολλά τραγούδια μαζί. Ήταν πολύ ταλαντούχος στην κιθάρα, στο μπάσο, στα τύμπανα και έπαιζε καλύτερα πλήκτρα από μένα. Όλοι ξέρουν για τη φωνή του αλλά όχι για όλα αυτά. Στα 15-20 χρόνια που συνεργαστήκαμε δεν είχαμε ποτέ διαφωνήσει σε τίποτα…απίστευτο! Ήμασταν καλοί συνεργάτες και πάνω από όλα καλοί φίλοι!
