Η συνέντευξη μέσω skype με τον Warrel Dane και τον Lenny Rutledge των Sanctuary εξελίχθηκε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση πάνω στο παρόν και το παρελθόν της μπάντας, τους… Arch Enemy και τους Tea Party. Διαβάστε αναλυτικά τα όσα είπαν στο Rockpages.gr Συνέντευξη: Ρωμανός Τερζής (ΣΣ Η συνέντευξη έγινε πριν τις συναυλίες της μπάντας στην χώρα μας).
Rockpages.gr: Όλοι οι οπαδοί των Sanctuary ανυπομονούν να έρθετε στην Ελλάδα, αυτή τη φορά με ένα νέο album στις αποσκευές σας. Πώς στέκονται μέχρι στιγμής τα νέα τραγούδια live, συνδυάζονται καλά με το παλαιότερο υλικό;
Lenny Rutledge: Ναι. Νομίζω πως συνδυάζονται μια χαρά και απολαμβάνουμε το να τα παίζουμε. Το συγκρότημα έχει εξελιχθεί. Μας αρέσει να παίζουμε όλο το υλικό αλλά είναι ωραίο να παίζουμε και κάποια καινούρια πράγματα, ο κόσμος φαίνεται να το ευχαριστιέται όπου έχουμε παίξει.
Warrel Dane: Συμφωνώ απολύτως. Τα νέα κομμάτια πάνε πολύ καλά στα live και απολαμβάνουμε το να τα παίζουμε. Είναι ένα νέο βήμα για μας, μια φυσική εξέλιξη και ένα καλό σημάδι για το μέλλον.
Rockpages.gr: Όσον αφορά το setlist, να περιμένουμε επιλογές με ισορροπία ανάμεσα στους 3 δίσκους;
Warrel Dane: Ναι, ακριβώς.
Rockpages.gr: Μάλιστα. Το album έχει κυκλοφορήσει αρκετούς μήνες πλέον, τι είδους ανταπόκριση έχετε λάβει;
Warrel Dane: Βασικά δεν έχουμε πάρει ούτε μια κακή κριτική. Πάντα ψάχνω τις κακές κριτικές, μου αρέσουν πολύ. Ίσως για να με κρατούν προσγειωμένο.
Lenny Rutledge: Έχω δει μερικές, αλλά ακόμη κι αυτές δεν λένε τόσο αρνητικά πράγματα. Ο κόσμος έχει ανταποκριθεί. Είναι μια μικρή έκπληξη για μένα, νόμιζα πως ο κόσμος θα ήταν λίγο πιο επιφυλακτικός.
Rockpages.gr: Νομίζω ότι μια μερίδα οπαδών δυσκολεύεται να κρίνει αντικειμενικά το album επειδή επιμένει στην σύγκριση με τις παλαιότερες κυκλοφορίες σας. Σας ενοχλεί αυτός ο συναισθηματισμός και αυτή η νοσταλγία, ή το βλέπετε σαν πρόκληση για να ξεπεράσετε το παρελθόν σας;
Warrel Dane: Πολλοί άνθρωποι κολλάνε στο παρελθόν. Δεν έχουμε πια 1988 οπότε ο δίσκος δεν θα μπορούσε να ακούγεται σαν το «Refuge Denied» όπως θα ήθελαν κάποιοι. Όλες οι μπάντες, ανεξαρτήτως του χρονικού διαστήματος που ήταν διαλυμένες, εξελίσσονται, μαθαίνουν και αλλάζουν. Αυτό ακριβώς κάναμε, και νομίζω το κάναμε με τον σωστό τρόπο.
Rockpages.gr: Συμφωνώ. Επειδή δεν έχετε κυκλοφορήσει νέο υλικό επί τόσα πολλά χρόνια, φαντάζομαι πως ήταν ενδιαφέρον και για εσάς τους ίδιους να ακούσετε τους Sanctuary στον 21ο αιώνα. Υπήρξε κάποια στιγμή στις ηχογραφήσεις, που να ακούσατε κάποιο κομμάτι πρώτη φορά και να αναφωνήσατε: «Αυτοί είναι οι Sanctuary του 2014!»
Lenny Rutledge: Δεν είμαι σίγουρος για το αν υπήρξε μια συγκεκριμένη στιγμή συνειδητοποίησης. Μπήκαμε στο studio χωρίς προκαθορισμένες ιδέες, εκτός από τις εξής δύο προϋποθέσεις: Θέλαμε να γράψουμε καλά τραγούδια και, όχι απαραίτητα να ακουστούμε μοντέρνοι, αλλά να έχουμε σύγχρονη παραγωγή. Οπότε όταν αρχίσαμε να ακούμε το υλικό νιώσαμε πως τα καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό. Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα.
Rockpages.gr: Η επόμενη ερώτηση απευθύνεται περισσότερο σε σένα Len. Τα χρόνια που οι Sanctuary ήταν ανενεργοί, υπήρχαν στιγμές που έγραφες ένα τραγούδι ή ένα riff και σκεφτόσουν: «Θα ήθελα να το στείλω στον Warrel και να μου πει τη γνώμη του, ακούγεται σαν τραγούδι των Sanctuary».
Lenny Rutledge: Αυτό ακριβώς συνέβη. Δεν είχα πολλά πράγματα, υπήρχαν μια-δυο ιδέες που επεξεργαζόμουν: Η μια είναι το τραγούδι «The Year the Sun Died» και η άλλη το «One Final Day (Sworn to Believe)» το οποίο ήταν το πρώτο κομμάτι που του έστειλα. Επί πολλά χρόνια δεν έπαιζα σχεδόν καθόλου ηλεκτρική κιθάρα, έπαιζα κυρίως ακουστική οπότε είχα αποθηκευμένες πολλές ακουστικές ιδέες στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Σκεφτόμουν: «Πραγματικά, αν ο Warrel και εγώ ξανακάναμε κάτι μαζί, αυτές οι ιδέες θα ήταν ιδανικές για εκείνον». Έτσι έγιναν τα πράγματα.
Rockpages.gr: Ένα από τα πράγματα που με κάνουν να διαφωνώ με τα περί ομοιότητας του δίσκου με τους Nevermore είναι ότι είσαι άμεσα αναγνωρίσιμος ως κιθαρίστας. Το solo του ομώνυμου κομματιού μιας και το ανέφερες είναι φανταστικό. Τι είναι αυτό που προσπαθείς να επιτύχεις με τα κιθαριστικά μέρη; Ας πάρουμε για παράδειγμα το βασικό riff του «Arise and Purify», μου έχει κολλήσει από την πρώτη στιγμή που το άκουσα.
Lenny Rutledge: Είναι δύσκολο να το προσδιορίσω. Για μένα, αυτό που είπες, να είναι catchy και να σου μένει στο μυαλό, είναι σημαντικό. Έτσι αποκτούν μορφή τα κομμάτια: Στον δίσκο δεν υπάρχουν όλα τα riffs που έγραψα. Ο Warrel ή ο Jim ή ο Dave θα ακούσουν κάποια ιδέα και κάποιος θα πει: «Αυτό το σημείο είναι πολύ καλό, να το χρησιμοποιήσουμε». Ή θα τους δείξω πράγματα στα οποία δουλεύω και θα περάσουν από μια διαδικασία έγκρισης. Συνήθως αν όλοι συμφωνούν πως το τάδε riff έχει κάτι να δώσει, υποθέτουμε πως είμαστε στον σωστό δρόμο.
Rockpages.gr: Warrel, είτε με τον Len είτε με τον Jeff Loomis δεν χρειάζεται να ανησυχείς για την ποιότητα των riffs στους δίσκους σου.
Warrel Dane: [Γέλια] Νιώθω ασφαλής από αυτή την άποψη, όντως.
Lenny Rutledge: Ανάφερες τις συγκρίσεις με τους Nevermore, είναι κάτι που ακούμε συχνά και εκτιμώ το ότι δεν φαίνεται να συμφωνείς. Καταλαβαίνω τον λόγο, ο Warrel τραγουδάει και στα δύο συγκροτήματα οπότε θα υπάρξουν ομοιότητες, αλλά κατά τ’ άλλα δεν ξέρω, θεωρώ την παρατήρηση άστοχη.
Warrel Dane: Το επόμενο album μας θα ακούγεται σαν Arch Enemy!
[Γέλια απ’ όλους. Η συνέντευξη έγινε πριν την ανακοίνωση της πρόσληψης του Nick Cordle (ex Arch Enemy), οπότε με ενημερώνουν για την κατάσταση]
Lenny Rutledge: Είναι αστείο για παραπάνω από έναν λόγους. Ο Brad Hull έφυγε από το συγκρότημα και αντικαταστάθηκε από τον Nick Cordle των Arch Enemy.
Rockpages.gr: Ενδιαφέρουσα εξέλιξη…
Warrel Dane: Ολίγον τι ειρωνική θα έλεγα.
Rockpages.gr: Ακριβώς!
Lenny Rutledge: Η επίσημη ανακοίνωση θα γίνει την άλλη εβδομάδα, αλλά ο Brad είχε άλλες προτεραιότητες, οπότε…
Rockpages.gr: Οκ. Θέλω να μιλήσουμε λίγο για τους στίχους του album. Τι ήταν αυτό Warrel, στον χαρακτήρα της Lenore, που σε ενέπνευσε να γράψεις ορισμένους στίχους γύρω από αυτήν;
Warrel Dane: Δεν ξέρω από πού ακριβώς ήρθε η έμπνευση. Φυσικά όλοι θα πιστεύουν πως οφείλεται στον χαρακτήρα της ιστορίας του Edgar Allan Poe, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Φαντάστηκα αυτή την γυναίκα – προφήτη θανάτου που έρχεται από το μέλλον και προβλέπει το τέλος του κόσμου και έγραψα μια ιστορία γύρω της. Πραγματικά αφοσιώθηκα στον χαρακτήρα της για ένα διάστημα, εντρύφησα σε αυτήν και την έκανα όσο πιο «ρεαλιστική» γινόταν. Είμαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Ο κόσμος με ρωτάει συνέχεια για τον χαρακτήρα της και για το πώς έφτασε στην εξουσία. Χαίρομαι γιατί μου αρέσει όταν η μουσική εμπνέει και κάνει τους ανθρώπους να σκεφτούν.
Rockpages.gr: Εμπνεύστηκες αυτόν τον «δυστοπικό» κόσμο πριν αποφασίσεις να χρησιμοποιήσεις τη Lenore ή συνέβη ταυτόχρονα;
Warrel Dane: Λίγο έως πολύ ταυτόχρονα.
Rockpages.gr: Υπάρχει και κάτι όσον αφορά το λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς πάντως που κάνει τους στίχους μοναδικούς. Ήθελα να σε ρωτήσω, πέρυσι έκανες κάποιες συναυλίες στη Νότιο Αμερική με ένα καταπληκτικό setlist, με τραγούδια από Sanctuary, Nevermore και από το “Praises to the War Machine”, το οποίο θεωρώ πολύ καλό album. Θα ήθελες να κάνεις μια ολόκληρη περιοδεία με το συγκεκριμένο show;
Warrel Dane: Φυσικά, θα το ήθελ&a
