Έχοντας κυκλοφορήσει δύο συνεχόμενα albums με τους Ten σε διάστημα λίγων μηνών, επισκέφτηκε ξανά τη χώρα μας για ένα εκρηκτικό live show στο Κύτταρο (την προηγούμενη μέρα είχε παίξει ακουστικά
στο Bat City). Φαίνεται, μάλιστα, ότι εισακούστηκαν οι φωνές των Ελλήνων fans και το set list ήταν ονειρώδες και δεν είχε καμία σχέση με το αντίστοιχο του 2013.
Τη συναυλία άνοιξε το συγκρότημα του Κώστα Βάρρα, οι Overlord’s Perpetual οι οποίοι παρουσίασαν ένα 40λεπτο set με τραγούδια από το album που κυκλοφόρησε το συγκρότημα πριν από 10 χρόνια. Το νεοκλασικό στυλ των Overlord’s Perpetual (φανταστείτε κάτι ανάμεσα σε Malmsteen και –γιατί όχι;- τους δικούς μας Mystery) θεωρώ ότι ακούγεται καλύτερα στο CD παρά στο live αφού μου έδωσαν την εντύπωση ότι και αρκετό τρακ είχαν αλλά και δεν ήταν και τόσο δεμένοι. Βέβαια, πρέπει να πω ότι ο Βάρρας είναι σπουδαίος κιθαρίστας και τα riffs του στα “I Can’t Wait” και “I’LL Never Cry Again” είναι εξαιρετικά. Οι διασκευές στα “Sails of Charon” (Scorpions), “All Night Long” (Rainbow), “I’ll See The Light Tonight” (Malmsteen) ήταν αρκετά καλές αλλά επαναλαμβάνω το συγκρότημα θέλει ακόμη δουλειά πάνω στη σκηνή.
Αντίθετα, οι Ganzi Gun με έστειλαν αδιάβαστο! Δεν τους ήξερα καν και πραγματικά με κέρδισαν από το πρώτο λεπτό της εμφάνισης τους (και αυτοί έπαιξαν 40 λεπτά). Με ένα εντυπωσιακό και άρτια προβαρισμένο στήσιμο, με έναν αέρα πάνω στη σκηνή που θα ζήλευαν όλα τα φτασμένα συγκροτήματα του χώρου και με μία αψεγάδιαστη τεχνική κατάρτιση οι Ganzi Gun παρουσίασαν ένα άκρως επαγγελματικό show που μπορεί να ήταν κάπως παράταιρο με το όλο κλίμα της συναυλίας αλλά πιστέψτε με κέρδισαν πολλούς νέους οπαδούς εκείνο το βράδυ στο Κύτταρο. Μουσικά, παίζουν ένα μοντέρνο hard n’ heavy στυλ καθαρά αμερικάνικης κοπής…φανταστείτε κάτι ανάμεσα σε Shinedown, Puddle of Mudd συνδυασμένα με την εμπορική χροιά των Nickelback. Τσεκάρετε οπωσδήποτε το ντεμπούτο τους, “Welcome To The Show”…θα με θυμηθείτε!
Στις 11 παρά είκοσι το intro από το “The March of the Argonauts” ήταν ικανό να δημιουργήσει σχεδόν αυτόματα μία θετική προδιάθεση για το τι θα ακολουθούσε και δεν διαψευστήκαμε! Ο Gary Hughes είναι, φυσικά, ο απόλυτος ηγέτης των Ten και καθοδηγεί με άνεση τα υπόλοιπα 6 μέλη του βρετανικού συγκροτήματος. Το “Fear The Force” ανοίγει ουσιαστικά το live με τον άριστο ήχο στο Κύτταρο να αποτελεί σύμμαχο για μία εμφάνιση που έμελε να συνοδευτεί –όπως γράψαμε και στην εισαγωγή- από ένα απίστευτο set list. Ο Gary Hughes «ξέθαψε» από το χρονοντούλαπο όλα σχεδόν τα διαμάντια από τα πρώτα albums των Ten και όπως θα δείτε στο τέλος όλα τα κομμάτια –με εξαίρεση τα “Gunrunning” και “A Smuggler’s Tale”- έχουν μείνει λίγο ή πολύ κλασικά στο πέρασμα του χρόνου. Μεγάλη έκπληξη για μένα προσωπικά ήταν η προσθήκη στο set των ύμνων “Goodnight Saigon” και “Lamb To The Slaughter” ενώ ειλικρινά δεν πιστεύω ότι έφυγε κανένας παραπονούμενος από τη συναυλία.
Κάτι τελευταίο…η συναυλία των Ten στο Κύτταρο μάζεψε οριακά 200-250 άτομα με το εισιτήριο να κοστίζει 15 Ευρώ. Κάποιοι αναρωτιούνται που βρίσκονται αλήθεια όλοι αυτοί οι hard rock fans της χώρας μας και δεν έρχονται στις συναυλίες. Αυτοί που παρακολουθούν από κοντά τα δρώμενα όλα αυτά τα χρόνια, γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο σκληρός πυρήνας του hard rock στη χώρα μας δεν είναι πάνω από 300 άτομα. Αυτοί θα τιμήσουν το εκάστοτε hard rock live show που θα γίνει στην Ελλάδα. Οι υπόλοιποι είναι αυτοί που εγώ προσωπικά ονομάζω weekend warriors…περιστασιακοί fans για το θεαθήναι. Μην με παρεξηγήσετε…δεν αποτελεί κριτική. Απλώς, καλό είναι να επισημαίνουμε καμιά φορά τα αυτονόητα.
Set List: The March Of The Argonauts/Fear The Force, Gunrunning, Spellbound, A Smuggler’s Tale, Wildest Dreams, The Robe, Apparition, Ten Fathoms Deep, Don’t Cry, Glimmer Of Evil, Goodnight Saigon, Battlefield, Valentine, After The Love Has Gone, Red, Lamb To The Slaughter, The Name Of The Rose
Σάκης Νίκας
Ευχαριστούμε πολύ τον Lorenzo Pietra για τις φωτο!
