Πριν από πολλά χρόνια, υπήρχε μία στήλη εδώ στο Rockpages με τίτλο “Diamonds & Rust” στα πλαίσια της οποίας επιλέγαμε δύο δίσκους που αντιπροσώπευαν την καλή πλευρά της μπάντας (Diamond) και την αντίστοιχη ανέμπνευστη στιγμή της (Rust). Την αναβιώσαμε κάνοντας αρχή με τους Blackmore’s Night και τους AC/DC…συνέχεια έχουν οι KISS!
DIAMOND
“Creatures of the Night” (1982): Καλώς ή κακώς, οι KISS ήταν σχεδόν πάντα μία..αμερικάνικη υπόθεση όσον αφορά τη δημοτικότητα τους. Οι δίσκοι τους πουλούσαν περισσότερο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το εντυπωσιακό stage show ήταν κομμένο και ραμμένο για το μέσο Αμερικανικό οπαδό. Οπότε, δεν θα πρέπει να προξενεί μεγάλη εντύπωση το γεγονός ότι το “Creatures of the Night” δεν έτυχε της καλύτερης εμπορικής επιτυχίας όταν κυκλοφόρησε το 1982 αν και όλοι υποδέχτηκαν με τα καλύτερα λόγια την επιστροφή των KISS σε πιο οικεία μουσικά μονοπάτια. Μην ξεχνάμε ότι η τριετία 1979-1981 ήταν σχεδόν καταστροφική για τους KISS –τουλάχιστον στα πάτρια για αυτούς εδάφη- με τους disco (“Dynasty”), pop (“Unmasked”), συμφωνικούς (“The Elder”) πειραματισμούς. Με μία φράση: η Αμερική τους γύρισε την πλάτη.
Και όμως το “Creatures…” είναι για μένα προσωπικά το αγαπημένο μου album του συγκροτήματος και ας μην ξέρει ακριβώς κανένας τους μουσικούς που έπαιξαν σε κάθε κομμάτι. Οι heavy αλλά και τόσο πιασάρικες συνθέσεις, τα ογκώδη –α λα John Bonham- τύμπανα του μακαρίτη Eric Carr, η επιστροφή της περσόνας του Demon από τον Gene Simmons και ο συνθετικός οίστρος των Paul Stanley/Gene Simmons/Vinnie Vincent (και όχι μόνο) συνετέλεσαν τα μέγιστα στο να θεωρείται μέχρι σήμερα το “Creatures…” ένα πραγματικό διαμάντι της δισκογραφίας των KISS. Και αν οι οπαδοί άκουγαν περισσότερο με τα αυτιά και όχι με τα…μάτια, τότε πιθανότατα το “Creatures…” θα πουλούσε τα ίδια (αν όχι περισσότερα) αντίτυπα με το “Lick It Up”.
RUST
“Psycho Circus” (1998): Το 1998 η αγωνία είχε χτυπήσει κόκκινο αναμένοντας τη δισκογραφική επιστροφή της original σύνθεσης των KISS. Μην ξεχνάμε ότι η τελευταία φορά που αυτοί οι 4 βρέθηκαν μαζί σε ένα studio ηχογράφησης ήταν πίσω στο μακρινό 1979 (έστω και αν ακόμη και εκεί ο Peter Criss έπαιξε μονάχα σε ένα κομμάτι). Βλέπετε, η reunion tour του 1996/97 ήταν απίστευτα επιτυχημένη και σκόρπισε χαμόγελα ικανοποίησης και περηφάνιας στους οπαδούς της μπάντας οι οποίοι δικαιολογημένα είχαν αυξημένες απαιτήσεις από το νέο δίσκο περιμένοντας έναν rock n’ roll ογκόλιθο στο κλασικό ύφος της μπάντας. Αντ’αυτού εισπράξαμε ένα «πλαστικό» album γεμάτο από τραγούδια που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τους κλασικούς KISS ενώ ήταν η πρώτη φορά που ένας δίσκος των KISS είχε περισσότερα fillers από ωραία κομμάτια! Προσωπικά μιλώντας, μετά από 22 χρόνια μου αρέσουν πολύ το ομώνυμο κομμάτι, το “Within” (από τα outtakes του “Carnival of Souls”) και το “Journey of 1.000 Years” (που περισσότερο θα κόλλαγε σε πιθανό solo album του Gene). ‘Αντε να προσθέσω και το solo του Ace στο εμετικό “You Wanted The Best”…ως εκεί. Τα υπόλοιπα είναι τραγουδάκια Β’ διαλογής για μπάντες με πολύ μικρότερο εκτόπισμα σε σχέση με τους KISS. Το γεγονός ότι οι Ace & Peter ουσιαστικά δεν παίζουν στο δίσκο (παρά μόνο σε 1 ½ τραγούδι) έπαιξε το ρόλο του. Το περίεργο είναι ότι κάποια από τα ακυκλοφόρητα demos είναι καλύτερα…αν και πάλι όχι χαρακτηριστικά KISS.
Σάκης Νίκας
