Σε μια εποχή που κυριαρχούν οι πλαστικές παραγωγές, η ψηφιακή τεχνολογία και το AI αποθεώνονται και κερδίζουν έδαφος καθημερινά, οι Lucifer είναι μια αναζωογονητική αναδρομή στη χρυσή εποχή του rock ‘n’ roll. Το ηλεκτρισμένο μείγμα vintage rock, των στοιχειωμένων μελωδικών φωνητικών και τη λατρεία για το μακάβριο το συγκρότημα έχει βρει τη δική του θέση στη σύγχρονη μουσική σκηνή, κατακτώντας τις καρδιές και τη φαντασία των οπαδών τους.
Το συγκρότημα σχηματίστηκε από την τραγουδίστρια Johanna Sadonis στο Βερολίνο από τις στάχτες των The Oath, του προηγούμενου συγκροτήματός της, αντλώντας έμπνευση τα «τοτέμ» του κλασικού rock, τους Black Sabbath, Deep Purple και Led Zeppelin σε μια πρώτη ανάγνωση. Εμβαθύνοντας όμως κανείς δεν είναι δυνατό να μην προσέξει επιρροές όπως οι Blue Öyster Cult, Heart, UFO, Uriah Heep, Coven στη μουσική τους, ενώ παράλληλα διατηρούν το δικό τους ξεχωριστό στυλ με τη μαγευτική φωνή του Sadonis, η οποία μεταλλάσσεται αβίαστα από αποπνικτική και soulful, σε ισχυρή και επιβλητική,
Κομβικό σημείο για την εξέλιξη της μπάντας η «μεταγραφή» του Nicke Andersson, κιθαρίστα και τραγουδιστή των Hellacopters και Imperial State Electric, που είναι και πλέον σύζυγος της Joanna, στα τύμπανα.
Από το ξεκίνημά τους και το “Lucifer I”, έχει μπει μπόλικο νερό στο αυλάκι με το στυλ να ωριμάζει και να εξελίσσεται από το πιο πρωτόλειο doom, σε πιο γυαλισμένο rock από το τρίτο άλμπουμ και έπειτα, με εμφανείς τις επιρροές από τα σχήματα του Andersson (προφανώς όχι τους Entombed, ή τους Death Breath!).
Αποκορύφωμα ήταν φυσικά το πρόσφατο “Lucifer V”, το αρτιότερο άλμπουμ τους μέχρι στιγμής, που τους βρίσκει στην καλύτερή τους φόρμα με τις πιο συμπαγείς τους συνθέσεις μέχρι στιγμής, όπου ξεδιπλώνουν ολόκληρο το οπλοστάσιό τους προς τέρψιν των ακροατών.
Οι Lucifer επιστρέφουν στο Temple αυτό το Σάββατο, 20 Απριλίου, αποδεικνύοντας ότι το rock ‘n’ roll ζει και βασιλεύει στον 21ο αιώνα, είναι δυνατό και άκρως ερωτεύσιμο, όπως πάντα!
Γιάννης Δόλας
