Φαντάζομαι ότι όλοι όσοι ασχολούνται έστω και περιστασιακά με την επικαιρότητα, πληροφορήθηκαν για την φαινομενικά τελευταία συναυλία των KISS στο Madison Square Garden πριν από λίγες μέρες αλλά και για την απόφαση της μπάντας να…συνεχίσει στο διηνεκές με τη μορφή Avatars! Ναι…σωστά διαβάσατε! Μάλιστα η επίσημη παρουσίαση έγινε στο τέλος της συναυλίας στο Garden με τα Avatars να παίζουν το “God Gave Rock N’ Roll To You II”. Η αλήθεια είναι ότι κάθε επιχειρηματική κίνηση –γιατί μη γελιέστε, κάθε κίνηση των KISS είναι πρωτίστως επιχειρηματική και δευτερευόντως καλλιτεχνική- κρίνεται από τον κόσμο και εκ του αποτελέσματος και όχι από μία…μειονότητα ρομαντικών οπαδών. Πρόκειται όμως για μία μειονότητα ή για μία έστω ηχηρή μειονότητα, όπως θα έλεγε ο Paulie στο Rocky IV;
Στις αρχές του 1996 όταν οι KISS ανακοίνωναν την επανασύνδεση της original σύνθεσης με τον Ace και τον Peter, έκαναν πραγματικότητα τα όνειρα πολλών οπαδών τους που είχαν δικαίως σε περίοπτη θέση τη make-up era της μπάντας. Ταξιδέψαμε, λοιπόν, στην Ευρώπη και είδαμε το περίφημο show των KISS και μάλιστα με την κλασική τετράδα. Όχι μία, όχι δύο αλλά τρεις φορές. Και μετά ήρθε το “Psycho Circus”. Προφανώς, ασχολίαστο για πολλούς και διάφορους λόγους. Και αν νομίζετε ότι όλα αυτά τα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με τα Avatars του 2024, κάνετε λάθος. Τότε ήταν που οι KISS σταμάτησαν να είναι μία δισκογραφικά ενεργή μπάντα και αποφάσισαν να γίνουν ένας περιοδεύων θίασος με μοναδικό δυνατό τους χαρτί το show αλλά και τον παράγοντα «νοσταλγία» ο οποίος εξασθενούσε συν τω χρόνω για τους προαναφερθέντες ρομαντικούς οπαδούς.
Οι Stanley & Simmons άφηναν συχνά υπονοούμενα ότι οι KISS θα συνεχίσουν σαν μπάντα μέσω άλλων μελών σαν ένα άλλο Vegas show. Κατέληξαν (ή μήπως όχι;) στην επιλογή των Avatars θεωρώντας ότι αυτό είναι που θα καλύψει το κενό που θα νιώσουν οι εκατομμύρια οπαδοί τους ανά τον κόσμο. Θα αναφέρω ενδεικτικά τι πραγματικά θα ήθελαν οι οπαδοί των KISS ή τουλάχιστον οι οπαδοί των KISS με ορθή κρίση που δεν αποδέχονται σαν ευαγγέλιο κάθε απόφαση των Stanley/Simmons:
Α) Από το 1996 μέχρι σήμερα οι KISS έμαθαν 25 κομμάτια (ίσως λέω και πολλά) τα οποία αναπαρήγαγαν επί τρεις σχεδόν δεκαετίες αποστηθίζοντας κάθε ατάκα που έλεγε ρομποτικά ο Stanley στον κόσμο. Η δουλειά του κλητήρα στο ΙΚΑ Νέου Κόσμου σίγουρα κρύβει μεγαλύτερες συγκινήσεις. Οπότε, αυτό που θα ήθελαν οι πραγματικοί KISS fans ήταν περισσότερα, διαφορετικά κομμάτια και έναν rock αυθορμητισμό. Σαν άλλοτε, βρε αδερφέ!
Β) Ο αντικαταστάτης του Ace δέχτηκε αβίαστα να είναι ένας απλός κλώνος χωρίς το παραμικρό προσωπικό στοιχείο πάνω στη σκηνή. Ακόμη και τα solos του Ace μερικές φορές δεν ακούγονται σωστά ενώ και ο τύπος είναι πιο αδιάφορος και βαρετός στη σκηνή και από τις περίφημες εισαγωγές του συμπαθέστατου μυστακοφόρου κριτικού τέχνης στην Κινηματογραφική Λέσχη της ΕΡΤ. Οπότε, αυτό που θα ήθελαν οι πραγματικοί KISS fans ήταν έναν πιο…ενδιαφέροντα κιθαρίστα που θα προσδίδει και τη δική του πινελιά και δεν θα είναι απλώς ένα…avatar του Ace.
Γ) Θα θέλαμε τον πάλαι ποτέ εμβληματικό frontman των KISS να τραγουδάει κανονικά και όχι playback. Όσοι πιστεύουν ότι είναι κανονικά τα φωνητικά των τελευταίων 4-5 ετών, ας πιστέψουν και στον Άγιο Βασίλη…το ίδιο κάνει. Προσωπικά ήμουν στη δεύτερη σειρά στα πλαίσια της End of the Road Tour πριν από 3+ χρόνια και ήταν ολοφάνερο το playback σε όλους από κάτω. Οπότε, αυτό που θα ήθελαν οι πραγματικοί KISS fans είναι…αλήθεια και όχι αληθοφάνεια.
Δ) Από το 2014 και μετά ο Stanley έχει χάσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας ανάμεσα στους KISS fans. Μιλάμε για έναν τύπο που κάποτε τον θαυμάζαμε και τώρα έχει μετατραπεί στον…Άκη Πετρετζίκη του hard rock. Περισσότερο τον ενδιαφέρουν τα κολοκυθάκια Βρυξελλών παρά να μπει σε ένα studio και να γράψει ένα τραγούδι. Οπότε οι πραγματικοί KISS fans θέλουν τον παλιό, καλό Stanley (πως λέμε το παλιό ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ…;)
Ε) Στην τελευταία συναυλία δεν υπήρξε η παραμικρή αναφορά στους Bill Aucoin, Neil Bogart, Sean Delaney. Σε περίπτωση που τα ονόματα αυτά δεν σας είναι οικεία, να πούμε απλώς και μόνο ότι χωρίς ίχνος υπερβολής αν δεν υπήρχαν αυτοί οι 3 άνθρωποι δεν θα υπήρχαν οι KISS. Οπότε, αυτό που θα ήθελαν οι πραγματικοί KISS fans ήταν μία αναφορά στα ένδοξα KISS χρόνια.
ΣΤ) Τελευταία συναυλία των KISS χωρίς Ace, Peter, Bruce, Vinnie. Καλά…ο Vinnie είναι πειραγμένος. Οι άλλοι; Στο Garden δεν γιορτάζονταν τα 50 χρόνια των KISS αλλά τα 50 χρόνια του Paul και του Gene. Οπότε, οι πραγματικοί KISS fans θα ήθελαν όλα τα μέλη της οικογένειας πάνω στη σκηνή.
Ζ) Avatars…νομίζετε ότι οι KISS ή μάλλον η πεμπτουσία των KISS αποτυπώνεται με αυτό το τεχνολογικό κατασκεύασμα; Ναι, τα Αμερικανάκια πιθανό να το στηρίξουν. Δεν ξέρω…το απεύχομαι, αλλά δεν ξέρω. Η πεμπτουσία των KISS βρίσκεται στη δισκογραφία τους (πρωτίστως) και στην κληρονομιά που αφήνεις πίσω σου. Πως το καταφέρνεις αυτό; Επανακυκλοφορώντας το back catalogue με ορθολογική σειρά και κυρίως σε προσιτές σε όλους τιμές. KISS fans υπάρχουν, ξέρετε, και σε φτωχές χώρες. Ίσως, οι νεότεροι KISS fans που βάζουν στο Spotify το “I Was Made…” δεν έχουν πρόβλημα. Οι πραγματικοί KISS fans…έχουν.
Εν κατακλείδι, δεν γνωρίζω αν αυτός είναι ο θαυμαστός νέος κόσμος στα rock shows αλλά στα μάτια μου είναι ένα αποτυχημένο πείραμα που αποδεικνύει ότι οι KISS έχουν πιάσει ξανά rock bottom έχοντας απωλέσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας. Βέβαια, αυτή έχει χαθεί εδώ και μία δεκαετία τουλάχιστον…
ΥΓ: Προφανώς θα μπορούσαμε να γράψουμε πολλά ακόμη αλλά νομίζω ότι τα παραπάνω πιάνουν τη βασική ιδέα του σκεπτικού μας.
Σάκης Νίκας
