Σας παρουσιάζουμε τα δεκαπέντε άλμπουμ που ξεχωρίσαμε για το 2023. Πρόκειται για τις δουλειές στις οποίες κατέληξε η συντακτική μας ομάδα. Η σειρά δεν είναι αξιολογική!
Οι συντάκτες: Γιάννης Δόλας, Νίκος Δρακόπουλος, Δημήτρης Καζαντζής, Κώστας Μουζακίτης, Σάκης Νίκας, Μιχάλης Νταλάκος, Γιώργος Τερζάκης, Ρωμανός Τερζής, Konstantinos Mindcrimek Vlachos
 | Metallica – 72 Seasons Το “72 Seasons” είναι ένας δίσκος που θα αρέσει στους οπαδούς της μπάντας και το κυριότερο θα επανερχόμαστε σε αυτόν για τα επόμενα χρόνια αφού υπάρχουν πολλά πράγματα να ανακαλύψουμε μέσα εκεί… Σάκης Νίκας |
 | Alice Cooper – Road Ο Alice Cooper παρασύρει τους πάντες στο δικό του δρόμο, ένα δρόμο με εκλεκτούς περαστικούς όπως ο Steven, ο Frankenstein, δηλητηριώδεις αράχνες, σιαμαία μωρά, σκαστούς απ’ το φρενοκομείο, έναν δρόμο όπου ο κίνδυνος δεν είναι τα λάδια στην άσφαλτο αλλά το αίμα. Δημήτρης Καζαντζής |
 | Soen – Memorial Οι Σουηδοί progsters συνεχίζουν το σερί εξαιρετικών albums και δεν απογοητεύουν ούτε εδώ. Ναι, η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν εκπλήσσουν τόσο πολύ και αυτό που θα ακούσει κάποιος είναι σχεδόν αναμενόμενο αλλά μικρή σημασία έχει όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο καλό όσο το “Memorial” Γιώργος Τερζάκης |
 | Winger – Seven Οι Winger επέστρεψαν με τον καλύτερο δίσκο από το reunion και μετά. Και αυτό λέει πολλά αν αναλογιστούμε το ότι το “Karma” ήταν ένα πάρα πολύ καλό album. Σάκης Νίκας |
 | In Flames – Foregone Το Foregone είναι ο δίσκος που σηματοδοτεί επίσημα την επιστροφή των In Flames που αγάπησα μέχρι το Sense Of Purpose και διάολε περίμενα πολύ καιρό για αυτήν τη στιγμή. Ένας δίσκος που ακούγεται μονορούφι από την αρχή μέχρι το τέλος και δεν σε αφήνει στιγμή να πάρεις την προσοχή σου από πάνω του. Κώστας Μουζακίτης |
 | Extreme – Six Παιδιά, μιλάμε για ένα απίστευτο σύνολο συνθέσεων οι οποίες μπαλανσάρουν ιδανικά ανάμεσα στους hard rock ύμνους και στις εμπνευσμένες (όσο και ουσιαστικές) μπαλάντες. Αυτονόητα ο Gary και ο Nuno κλέβουν την παράσταση ενώ δεν σας κρύβω ότι είναι ο πρώτος hard rock δίσκος από την εποχή των Van Halen που ανυπομονώ το κομμάτι να φτάσει στο solo για να δω τι έχει σκαρφιστεί (πάλι) ο Nuno! Σάκης Νίκας |
 | Riverside – Id.Entity Συνολικά πρόκειται για ένα εξαιρετικό άλμπουμ, γεμάτο λυρισμό και ευαισθησία αλλά τελείως διαφορετικό από την προηγούμενη δουελιά τους και έτσι νομίζω πως θα λειτουργήσει πολύ καλά και συναυλιακά αυτή τη φορά αφού λείπουν οι αργές εντελώς mellow στιγμές. Konstantinos Mindcrimek Vlachos |
 | Green Lung – This Heathen Land Oι αναφορές σε σχήματα μεγαθήρια όπως οι Black Sabbath, οι Deep Purple και ακόμα και οι Pink Floyd, κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Όμως όλα αυτά είναι τόσο εξαιρετικά πλεγμένα με τις πιο σκληρές γραμμές του σχήματος που κάνουν τον ήχο τους αρκετά χαρακτηριστικό. Μιχάλης Νταλάκος |
 | Dokken – Heaven Comes Down Το “Heaven Comes Down” είναι ένας καλός δίσκος που στέκεται αξιοπρεπώς δίπλα στη σχεδόν αψεγάδιαστη δισκογραφία των Dokken. Φτάνει τα αριστουργήματα της πρώτης δεκαετίας του συγκροτήματος…; Ούτε καν αλλά από την άλλη, τι σημασία έχει; Σάκης Νίκας |
 | Grave Pleasures – Plagueboys Υπέροχο dark rock με σωστή ερμηνεία και αρκετά πλήκτρα, τα οποία χρωματίζουν ωραία τα κομμάτια και δίνουν την 80ς darkwave αίσθηση. Δέκα εξαιρετικές post punk συνθέσεις από metal μουσικούς. Konstantinos Mindcrimek Vlachos |
 | Vandenberg – Sin Αυτό είναι το καλύτερο album στο οποίο έχει εμπλακεί ο Vandenberg είτε με τους Moonkings είτε μετά την επαναδραστηριοποίηση των Vandenberg. Σε τελική ανάλυση έτσι θα πρέπει να ακούγεται το ευρωπαικό hard rock το οποίο έχει σαν βασική του επιρροή, φυσικά, τους ανυπέρβλητους Whitesnake. Σάκης Νίκας |
 | Elysion – Bring Out Your Dead Οι Elysion μπορεί να μην πρωτοτυπούν (πόσοι το κάνουν πλέον άλλωστε), μας παρουσιάζουν όμως ένα σωστά δουλεμένο album που θα μείνει για καιρό στο playlist των οπαδών αυτού του ήχου. Στην τελική, αυτό είναι που μετράει περισσότερο. Γιώργος Τερζάκης |
 | Ray Alder – II Το “II” θα λέγαμε ότι έχει σαφή συγγενική σχέση και συνάφεια με το “What The Water Wants” με μία σημαντική διαφορά: είναι πιο σκοτεινό και στιχουργικά πιο μελαγχολικό ή αν προτιμάτε εσωστρεφές. Τουλάχιστον έτσι το εκλαμβάνω εγώ. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι πολύ κοντά στιχουργικά στο ύφος των Fates Σάκης Νίκας |
 | The Silent Rage – Nuances of Life Το ζητούμενο επιτεύχθηκε και οι The Silent Rage αποδεικνύουν με τον πλέον εμφαντικό τρόπο ότι όχι μόνο δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε σχέση με τους συναδέλφους τους στο εξωτερικό αλλά το κυριότερο κυκλοφορούν έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς. The Serpent Lord Rises… Γιώργος Τερζάκης |
 | Queens Of The Stone Age – In Times New Roman Στο «In Times New Roman…», οι QOTSA δεν ανακαλύπτουν κάτι καινούριο, πραγματοποιούν όμως μια στροφή προς το ωμότερο και λιγότερο επεξεργασμένο, που θα αρέσει σε μια μεγάλη μερίδα των οπαδών τους. Πολλοί θάνατοι κολλητών φίλων μαζεύτηκαν (Anthony Bourdain, Mark Lanegan, Taylor Hawkins) και αυτό αναγκαστικά έχει αφήσει το σημάδι του στον δίσκο. Ρωμανός Τερζής |
 | DHG – Black Medium Current Κατάφεραν να πειραματιστούν, αλλά και να διατηρήσουν κάποια από τα χαρακτηριστικά της 30χρονης πια πορείας τους. Από τo black metal των ’90s στην πιο avant garde φάση τους, μας προσφέρουν το πιο “προσιτό” τους άλμπουμ, που θα έχει απήχηση και στους πιο casual ακροατές. Νίκος Δρακόπουλος |
