Ζει και βασιλεύει ανάμεσά μας. Βρίσκεται συνήθως σε μία μέση ηλικία (πως λέμε Μέση Γη) και οι ένδοξες μέρες του παρελθόντος έχουν παρέλθει προ πολλού.
Έχει μία απεριόριστη επιθυμία να…μεταλαμπαδεύει (προσέξτε παρακαλώ τα πέντε πρώτα γράμματα της λέξης «μεταλαμπαδεύω»…δεν είναι τυχαία) τις απεριόριστες γνώσεις του και φυσικά δεν τίθεται καν ζήτημα αντίλογου ή διαφορετικής γνώμης αφού ο μεταλλοπατέρας τα γνωρίζει όλα αφού βρίσκεται εκεί από τότε που…ο Iommi σκεφτόταν –ακόμη δεν το είχε ηχογραφήσει- το riff του “N.I.B”. Όλες οι προτάσεις του ξεκινούν πάντα με την αντωνυμία «εγώ» ενώ τουλάχιστον μία φορά σε κάθε δέκα προτάσεις εμπεριέχεται η φράση: «όταν εγώ αγόρασα τον τάδε δίσκο ή όταν εγώ άκουγα Maiden…». Πρόκειται για ένα όχι και τόσο σπάνιο είδος αφού παρατηρείται στις αστικές κυρίως περιοχές και αφού απαραίτητα έχει περάσει το 40ο έτος της ηλικίας του. Βέβαια, όλα αυτά όπως καταλαβαίνετε είναι εντελώς σχηματικά αφού ούτε απαραίτητο είναι ότι μετά τα 40 θα μετατραπείς σε μεταλλοπατέρα (ευτυχώς οι περισσότεροι ακολουθούν μία υγιέστερη πορεία) ούτε ότι θα έχει πάντα τα ίδια χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι αντί να εκλείπει το είδος με την έλευση του internet και της τεχνολογίας –αφού πια η πληροφορία και η πρόσβαση στη μουσική είναι απεριόριστη- εντούτοις παρατηρείται μία πεισματική διατήρηση και σχεδόν άνθιση του είδους του μεταλλοπατέρα. Το target group είναι στις περισσότερες περιπτώσεις άτομα κάτω των 20 ετών που λογικό είναι να μην είχαν αγοράσει π.χ. το “Sad Wings of Destiny” όταν είχε βγει αλλά το τραγελαφικό της υπόθεσης είναι ότι και οι ίδιοι οι μεταλλοπατέρες ΔΕΝ το είχαν αγοράσει τότε. Βέβαια, και μία μέρα να είσαι μικρότερος από τον μεταλλοπατέρα αρκεί να πέσεις θύμα των καταιγιστικών γνώσεων του (πόσο μάλλον αν είχες κάνει το ατόπημα να μην βρεθείς στο Sporting για να δεις τους Motorhead). Πρόσφορο πεδίο δράσης είναι το Facebook όπου ο μεταλλοπατέρας αραδιάζει τα πιο άγνωστα τραγούδια που υπάρχουν (συνήθως σε demo μορφή από κασέτα) και έχουν ξεχαστεί και από τα ίδια τα συγκροτήματα αλλά ΟΧΙ από τον μεταλλοπατέρα! Εννοείται ότι ποτέ δεν θα βάλει κάτι από Maiden ή Metallica γιατί αυτά τα ξέρουν οι πάντες. Επίσης, δε νοείται να μην κάνει “like” στο ίδιο του το post…απίστευτα πράγματα! Είναι σα να έπαιρνες τηλέφωνο σε πειρατικό σταθμό το 1985 και να αφιέρωνες στον εαυτό σου το…“I Am (I’m Me)”! Η προβολή της συλλογής του είναι απαραίτητη συνθήκη και ας μην ακούει πλέον τους δίσκους σε σημείο τέτοιο που να μην θυμάται καν 3-4 τραγούδια π.χ. από το “Kings of Metal”. Πολλοί μεταλλοπατέρες, εξάλλου, απουσιάζουν από τις συναυλίες και τα rock clubs και αυτό πράγματί είναι ένα στοιχείο που χρήζει περαιτέρω μελέτης.
Ο μεταλλοπατέρας ήταν κάποτε ένας υγιής ακροατής του σκληρού ήχου. Ήταν στο χέρι του να συνεχίσει να ακούει και να μην μαζεύει απλώς δίσκους. Μία συμβουλή στους μικρότερους: η μεταμόρφωση γίνεται σταδιακά και υποσυνείδητα. Ένα στοιχείο για να το καταλάβετε και να διορθώσετε την πορεία σας είναι όταν βάλετε π.χ. το “Rust In Peace” και δεν το ευχαριστηθείτε όπως παλιά όχι γιατί άλλαξαν τα γούστα σας ή το βαρεθήκατε αλλά γιατί πολύ απλά έχετε χάσει το ενδιαφέρον για τη μουσική.
Τότε, ξαφνικά, θα μαζεύετε δίσκους από κάθε λογής σκουπίδια μόνο και μόνο για να πιάνουν χώρο στα ράφια και να μην τα ακούτε πάνω από 1-2 φορές.
Σάκης Νίκας
