Πριν από λίγο καιρό, εντελώς από το πουθενά, ανακοινώθηκε η αναβίωση του ονόματος των Warlord υπό την διακριτική ονομασία “Warlord 2024” με τη συμμετοχή, φυσικά, του Mark Zonder. Μία πρώτη συναυλία ορίστηκε για τη Γερμανία, μία δεύτερη για το Βόλο και ίσως ανακοινωθούν και ορισμένες άλλες. Οι αντιδράσεις από τον κόσμο υπήρξαν, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αρνητικές αλλά το ποτήρι της οργής ξεχείλισε μετά την ανακοίνωση της κυκλοφορίας νέου δίσκου υπό την επωνυμία των Warlord. Μακροχρόνιοι, φανατικοί οπαδοί της μπάντας που υποδέχτηκαν με απογοήτευση τα νέα των συναυλιών αλλά διατήρησαν μία μετριοπαθή στάση δεν άντεξαν με την είδηση της επερχόμενης δισκογραφικής δουλειάς και το πρώτο κύμα αντιδράσεων πήρε μορφή χιονοστιβάδας. Εδώ επιχειρούμε να βάλουμε σε μία σειρά κάποιες από τις σκέψεις μας και να σχολιάσουμε τα όσα συμβαίνουν και απασχολούν τους οπαδούς του τόσο αγαπητού στο ελληνικό κοινό συγκρότημα.
Ανήκω στη γενιά εκείνων που έμαθαν τους Warlord με το βινύλιο του “Thy Kingdom Come” πίσω στο 1987/88 και την περίφημη κριτική του Πρασούλα στο Hammer. Η μουσική του Πατριάρχη έτυχε να μου μιλήσει με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο και μπορεί οι κυκλοφορίες του να έβγαιναν με το σταγονόμετρο (Warlord, Lordian Guard, Sea of Tranquility κτλ.) αλλά ήταν όλες ανεξαιρέτως ποιοτικές και πολύ ξεχωριστές. Μέσα από την κοινή μας αγάπη για τη μουσική του Bill Tsamis, γνωριστήκαμε με πολλά παιδιά, χτίστηκαν φιλίες χρόνων και είδαμε τα όνειρα μας να πραγματοποιούνται το 2012 όταν στο περίφημο Battle Choir στο Facebook, έκανε την εμφάνιση του ο ίδιος ο Tsamis με συνεχή ποσταρίσματα και κυρίως με την είδηση της επαναδραστηριοποίησης των Warlord με δίσκο και συναυλίες. Ο Απρίλιος του 2013 συγκαταλέγεται εύκολα στις πιο έντονα συγκινησιακά φορτισμένες περιόδους της ζωής μου αφού εκείνη τη βδομάδα ζούσαμε και αναπνέαμε για τους Warlord. Συνεντεύξεις, συναντήσεις, soundchecks, πρόβες, συναυλίες…μαγικές στιγμές, ανεξίτηλα αποτυπωμένες στη μνήμη μας. Το όνειρο κράτησε λίγο, ο Πατριάρχης αντιμετώπισε προβλήματα, οι Warlord μπήκαν στον πάγο (αν και πάντα υπήρχε τον αέρα η φήμη για έναν ακόμη δίσκο) και εν τέλει ήρθε το μοιραίο γεγονός του πρόωρου και αναπάντεχου θανάτου του Βασίλη.
Από τότε πέρασε κάμποσο διάστημα και πάντα τιμούσαμε στα γνωστά μέρη τη μνήμη του Πατριάρχη με αφιερώματα και συζητήσεις για τα έργα και τις ημέρες του. Μέχρι που έσκασε σαν βόμβα η προαναφερθείσα είδηση της επαναφοράς του ονόματος και του λογότυπου των Warlord. Καταρχάς, γίνεται λόγος για tribute στη μνήμη του Πατριάρχη. Απολύτως σεβαστό. Γιατί χρησιμοποιείς όμως το όνομα των Warlord; Ακόμη και ο πιο επιφανειακός οπαδός αυτής της μουσικής, γνωρίζει πολύ καλά ότι οι Warlord ήταν το όραμα του Τσάμη ο οποίος έγραψε τα πάντα με την παραμικρή λεπτομέρεια. Εννοείται ότι ο Zonder έχει κάθε νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το όνομα των Warlord καθώς υπήρξε συνιδρυτής και είναι αναπόσπαστο μέλος της οικογένειας του συγκροτήματος. Όμως δεν έχει το ηθικό δικαίωμα να κάνει χρήση του ονόματος των Warlord. Είναι σα να έβγαινε π.χ. ο Dave Murray και να έβγαζε δίσκο Iron Maiden χωρίς τον Steve Harris ή ο Phil Campbell δίσκο Motorhead χωρίς φυσικά τον μακαρίτη Lemmy. Η χρήση ενός διαφορετικού ονόματος –ακόμη και αυτού του Mark Zonder’s Warlord- δεν θα προκαλούσε τόσες αντιδράσεις.
Κατά δεύτερον, λες ότι είναι ένα tribute στον Τσαμη. Ωραία. Που είναι οι παλιοί συνοδοιπόροι που μπορούν τουλάχιστον να εντοπιστούν; Δεν αναφέρομαι ούτε στον Damien King I ούτε στον Damien King II. Αναφέρομαι στον Rick Anderson, στον Joacim Cans, στον Paolo Viani, στο Νικόλα Λεπτό, στον Άγγελο Βαφειάδη. Γιατί δεν συμμετέχουν; Ίσως έγινε πρόταση και δεν ήθελαν/μπορούσαν. Δεν το ξέρω. Αυτό που ξέρω είναι ότι ένα πραγματικό tribute album στον Πατριάρχη δεν νοείται χωρίς ΟΛΑ τα εναπομείναντα μέλη της οικογένειας.
Τρίτον και σπουδαιότερο. Γίνεται λόγος για παλιές ιδέες του Πατριάρχη οι οποίες θα μπουν στο δίσκο. Πράγματι, κάποιοι τίτλοι ακούγονται οικείοι. Όμως όλοι όσοι γνωρίζουν τον τρόπο σκέψης του Τσάμη ξέρουν ότι ο Πατριάρχης δεν θα άφηνε ποτέ να μπουν σε ένα δίσκο των Warlord μισοέτοιμες και πρόχειρες ιδέες. Επίσης, στην επανέκδοση του “The Hunt For Damien” μπήκαν τα υποτιθέμενα δύο τελευταία τραγούδια του Τσάμη. Γιατί υπάρχει αυτή η «ανήθικη» αντιμετώπιση της κληρονομιάς του Τσάμη; Και δεν σχολιάζω καν το γεγονός ότι ο ήχος του Τσάμη δεν μπορεί να αναπαραχθεί από κανέναν κιθαρίστα. Αυτονόητα και κατηγορηματικά πράγματα.
Κλείνοντας, θα πω το εξής: όταν στα μέσα της δεκαετίας του 90, ο Πατριάρχης είχε ξανά κάποιες συνθετικές ιδέες στο μυαλό του, τον πλησίασε η γερμανική εταιρεία Hellion Records και του πρότεινε να τις κυκλοφορήσει σαν Warlord. Εκείνος απάντησε ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια με την μακαρίτισσα (τότε) γυναίκα του Vidonne δεν είχαν το ίδιο feeling με τους Warlord και άλλωστε έλειπε ο Zonder! Προσοχή: έλειπε ο Zonder! Δεν θα μπορούσε ο Τσάμης να χρησιμοποιήσει το όνομα των Warlord και να έχει μεγαλύτερο εμπορικό εκτόπισμα; Άνετα! Δεν το έκανε γιατί έλειπε ο Zonder. Τώρα που λείπει ο Πατριάρχης, όμως, οι Warlord (2024) συνεχίζουν. Ο κόσμος έχει τη δύναμη. Ας αποδοκιμάσει ή ας επικροτήσει τη συγκεκριμένη κίνηση.
Σάκης Νίκας
