Με αφορμή την επιστροφή των Guns’n’Roses στην χώρα μας, το Σάββατο 22 Ιουλίου στο ΟΑΚΑ ετοιμάσαμε ένα αφιέρωμα, μια σειρά άρθρων, για 10 αγαπημένα τραγούδια του Axl και της παρέας του, στο οποίο εκτός από τους συντάκτες του Rockpages.gr θα διαβάσετε τις απόψεις και μερικών… special guests!
#6 It’s So Easy (Appetite For Destruction, 1987)
| Είμαι από τους λίγους που ακολούθησαν το ανάποδο δρομολόγιο καθώς ασχολήθηκα με Velvet Revolver χωρίς να έχω ακούσει νότα GnR. Έτσι, όταν το βράδυ της 25ης Ιουνίου 2005 ο Duff McKagan μπήκε στο θρυλικό bass intro, δεν είχα ιδέα για το τί θα ακολουθούσε. Τρεισήμισι λεπτά μετά είχα ήδη αγαπημένο κομμάτι από τους Guns N’ Roses, που περιείχε όλα τα στοιχεία που τους έκαναν την μεγαλύτερη μπάντα στον κόσμο: αλητεία, catchiness, επιθετικότητα, απάθεια, ένταση, επικινδυνότητα, μηδενισμό, riff που δαγκώνει, punk αέρα, και έναν τραγουδιστή που σου πέρναγε το μήνυμα ότι βρίσκεται στην κορυφή. YΓ: Πάντα είχα την απορία να ακούσω πώς ήταν το original, “acoustic hippie” version του κομματιού πριν του αλλάξει μορφή ο Slash. Σπύρος Ζαρμπαλάς (Bad Habits) |  |
#7 Welcome To The Jungle (Appetite For Destruction, 1987)
| Σεπτέμβριος του 1988 και ετοιμαζόμαστε για την καινούργια σχολική χρονιά αφού όμως πρώτα υποδεχτούμε τους Iron Maiden στην πρώτη τους εμφάνιση επί Ελληνικού εδάφους στην Νέα Φιλαδέλφεια .Το Metal Hammer τους εχει εξώφυλλο και στη δεύτερη σελίδα διαφήμιση του live. Ωστόσο μας προετοιμάζει για ρεπορτάζ από την εμφάνισή τους στο Donington τον περασμένο Αύγουστο όπου μεταξύ των άλλων συμμετεχόντων είχε ολοσέλιδη καταχώρηση και για μια νέα μπάντα από την Αμερική, τους Guns Ν’ Roses με κυκλοφορία το 1987. Περιοδεύουν καιρό, λέει, ανοίγουν για Alice Cooper και για Maiden στην Αμερική, έχουν παίξιμο επιθετικό που δεν μοιάζει με τα συνηθισμένα Metal και Hard group, παρουσιαστικό και attitude με μια essence από Rolling Stones και μια αλητεία. “Καλά, ΟΚ”, σκέφτηκα μια απο τα ίδια πάνε να μας σερβίρουν. Δεν πέρασαν πολλές ημέρες και τους πετυχαίνω στο Super Channel (μόλις είχαν ανοίξει τα δορυφορικά κανάλια και ρουφάγαμε γνώση). Σκάει το “Welcome to the Jungle”…και ΟΛΑ αποκτούν νόημα ξαφνικά. Το riff με το delay , τα ουρλιαχτά του Axl , το δαιμονισμένο beat και το παράξενο «ιδιαίτερο» solo σε συνδυασμό με προχωρημένο κλιπάκι (με τον dealer στην αρχή και τα ψηλά τακούνια να κάνουν πεζοδρόμιο), μας έβαλαν για πάντα στην ζούγκλα τους with no escape! Σπύρος Φουσέκης (Silver Risc) |  |
#8 Don’t Cry (Use Your Illusion I&II, 1991)
| Πριν ακόμα ανακαλύψω τον εαυτό μου, μαθητής του δημοτικού τότε και λίγο μετά την εμφάνιση των Guns για πρώτη φορά στην Ελλάδα θυμάμαι εκείνο το παιδικό πάρτι, τη μπουκάλα, το πρώτο φιλί που έδωσα, το πρώτο μπλουζ που χόρεψα και το τραγούδι αυτό δεν ήταν άλλο από τον ύμνο-μπαλάντα “Don’t Cry” το οποίο έμεινε χαραγμένο στην μνήμη μου και αποτέλεσε το εφαλτήριο να γνωρίσω αυτό το ιδιάζον rock σχήμα, τους Guns N’ Roses. Αργότερα εκείνη την χρονιά θα δω στο δισκάδικο και το νέο τους (τότε) album που δεν ήταν άλλο από το άλμπουμ διασκευών “The Spaghetti Incident?”. Έκτοτε θα κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου… G.A. Sinn (Cyanide 4) |  |
