Dead Lord – Dystopia [EP] (Century Media)
Οι Σουηδοί φανατικοί οπαδοί των Thin Lizzy κυκλοφορούν ένα EP διασκευών με κάποιες ενδιαφέρουσες επιλογές.
Καταρχάς το μέγα highlight η χιτάρα των Dad Sleeping My Day Away που γίνεται πολύ πιο Rock n Roll με μερικές πινελιές από τους Dead Lord. Αυτό που κλέβει την παράσταση όμως είναι το αειθαλές “Moonchild” του αξεπέραστου Rory. Δεν θυμάμαι κάποια ηχογράφηση του συγκεκριμένου άσματος ασμάτων και αυτή εδώ δεν απογοητεύει. Είναι διαφορετική, στα μέτρα της μπάντας και γεμάτη ψυχή, το οποίο να σημειώσουμε ότι περιλαμβανόταν στη limited edition του “Surrender”, όπως και το “Hands Down” των Moon Martin, αλλά και το “I staden som aldrig slumrar till”, που είναι ουσιαστικά η εκτέλεση στα Σουηδικά του δικούς τους “Letter From Allen St”.
Άντε με το καλό και άλμπουμ.
The Chuck Norris Experiment – This Will Leave A Mark (Transubstans)
100% εγγύηση για οργιώδες ξέφρενο ξεσηκωτικο rock n roll που κάνει τα πόδια, τα κεφάλια και τους πωπούς να κουνιούνται ρυθμικά. Το συγκρότημα κυκλοφορεί άλλο ένα αξιόλογο άλμπουμ, που ακούγεται μονορούφι από την αρχή ως το τέλος ξανά και ξανά.
Οι Chuck Norris experiment φαίνεται ότι βρίσκονται μονίμως σε φόρμα, έτοιμοι για πάρτι. Έχουν ήδη συμπληρώσει 18 χρόνια ύπαρξης και 10 άλμπουμ!
Komodor – Nasty Habits (Soulseller Records)
Ειλικρινά, ακούγοντας το ντεμπούτο των Γάλλων Komodor νομίζεις ότι έχεις μεταφερθεί σε άλλη διάσταση στο χωροχρόνο στις μαγικές δεκαετίες του 60 και του 70 και πιο συγκεκριμένα κοντά στην αλλαγή αυτών των τόσο σημαντικών για τη μουσική μας δεκαετιών.
Εκεί που το garage συναντά την ψυχεδέλεια για να καλωσορίσουν το hard Rock.
Αυθόρμητα, το μυαλό πηγαίνει στην Alice Cooper Band, στους Humble Pie, τους T. Rex, τη Σκανδιναβική σχολή των 90s και τα σχετικά. Το “Nasty Habits” είναι ένα εξαιρετικό άλμπουμ αναβίωσης, υπόδειγμα μίξης και εκμετάλλευσης επιρροών για να φτιάξουν κάτι που σίγουρα δεν είναι πρωτότυπο, αλλα είναι δικό τους.
Οι κιθάρες είναι σεμιναριακού επιπέδου, πότε με ελάχιστη παραμόρφωση, πότε φαζαριστές, αλλά πάντα με πολλά κιλά attitude να οδηγούν το άλμπουμ. Τα φωνητικά είναι πιο “χίπικα”, πολλές φορές και σαν χορωδιακά δίνοντας ένα ιδιαίτερο χρώμα στις συνθέσεις.
Danko Jones – Power Trio (Mate In Germany)
Ο Καναδός επιστρέφει με το συγκρότημα του και ένα άλμπουμ δυναμίτη. Συνεχίζει το σερί των καλών κυκλοφοριών που σφύζουν από τσαμπουκά, ενέργεια και έμπνευση. Σε κανένα είδος δεν είναι εύκολο να κυκλοφορείς απανωτά καλά άλμπουμ, αλλά ο Danko φαίνεται πως τα καταφέρνει καλά. Η διάρκεια σχεδόν όλων των κομματιών είναι τα 3 μισή λεπτά, γιατί δεν χρειάζεται παραπάνω!
Nighthawk – Midnight Hunter (self released)
Προσωπικό άλμπουμ από τον Robert Majd, μπασίστα των Captain Black Beard και Metalite, που μαζεύει ένα πολύ αξιόλογο cast καλεσμένων για να βάλουν ένα χεράκι σε μια πολύ προσεγμένη κυκλοφορία. Τα περισσότερα τραγούδια έχουν κάτι που θα σου μείνει, το παίξιμο είναι εξαιρετικό και ο ήχος πολύ πλούσιος με παρουσία ακόμα και πλήκτρων όπου χρειάζεται.
Το άλμπουμ έχει ποικιλία, αποφεύγει τα πολλά κλισέ, ενώ ο Majd ξέρει ότι δεν αρκεί μόνο να πατάς το γκάζι τέρμα. Μαζί με τη βρωμιά και την αλητεία του rawk βάζει και μια πινελιά ‘80s. Highlights τα “I Will Survive” που θυμίζει Alice Cooper και το “I Used To Love This City” με τον Björn Strid στα φωνητικά.
Γιάννης Δόλας
