Εδώ και πολύ καιρό με απασχολούσε η σκέψη για τη δημιουργία μιας στήλης που να απευθύνεται στο ωμό, ακατέργαστο rock’n’roll όπως αποθέωσαν και συνεχίζουν να αποθεώνουν μπάντες όπως οι Hellacopters, οι Supersuckers (από τους οποίους πήρε το όνομά της), οι Backyard Babies, οι Nashville Pussy και τόσοι άλλοι, πιστεύω έχετε καταλάβει… κι αν δεν έχετε καταλάβει ακολουθήστε μας! Γιάννης Δόλας
Cobra Cult – Second Gear
Όταν έχεις να κάνεις με ένα Σκανδιναβικού τύπου οργιώδες rawk 23 λεπτά είναι αρκετά!
Αυτό είχαν στο μυαλό τους οι Cobra Cult όταν έφτιαχναν αυτή τη βόμβα μολότοφ των 8 τραγουδιών από τα οποία κανένα δεν ξεπερνά τα 3 λεπτά. Η Johann Lindhult Στα lead φωνητικά δίνει κάτι από occult, μαύρη μαγεία, ενώ κάποια σκοτεινά riffs που ακούγονται χαρίζουν έναν πιο doom & gloom χαρακτήρα που λένε και στο χωριό μου. Αν έπρεπε να κάνω μια παρομοίωση με κάτι πιο γνωστό θα έλεγα ότι ακούγονται σαν τους Lucifer να έχουν χτυπήσει ένεση για άλογο αγώνων!
Weblinks:
www.cobracult.se
www.facebook.com/cobracultband
Hot Breath – Rubbery Lips
Ντεμπούτο βετεράνων… Καθώς αυτό είναι μεν το πρώτο άλμπουμ των Hot Breath, αλλά όχι η πρώτη δισκογραφική απόπειρα των μελών τους που έχουν περάσει από τους Honeymoon Disease, τους Hypnos και τους Grand.
Ξέρουν τι χρειάζεται για να εξαπολύσουν μια ωμή και ακατέργαστη επίθεση από riffs γεμάτα ενέργεια και τσαμπουκά. Με μπροστάρισα την Jennifer Israelson το συγκρότημα δείχνει τα δόντια του με λιτές, απλές και σύντομες συνθέσεις χτυπώντας κατευθείαν στο ψαχνό με καταιγιστικό ρυθμό που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα. Αν πρέπει να τους συγκρίνουμε με τους Honeymoon Disease, λόγω προϋπηρεσίας θα λέγαμε ότι οι Hot Breath είναι λίγο πιο heavy και στοχευμένοι, με πιο πρωτόλειο ήχο, ενώ η Jennifer ακούγεται σαν διαφορετική τραγουδίστρια.
Κομματάρες: Who’s the one, One Hit (To The Body)
https://www.facebook.com/hotbreathgbg
The Dust Coda – Mojo Skyline
Δεν ξέρω από που είναι και ποιοι είναι αυτοί οι Dust Coda αλλά είναι ο, τι πιο φρέσκο κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στο Rock’n’Roll.
Κάπου άκουσα, κάτι είδα και είπα να στήσω αυτί στο Mojo Skyline να τσεκάρω. Ε λοιπόν αυτό είναι, οι τύποι τα σπάνε. Γκάζια στο κόκκινο, Zeppelin -ικες γιγαντιαίες κιθάρες, σόλο που κάνουν τον Joe Perry υπερήφανο, ένας frontman βγαλμένος από εφηβική υγρή φαντασίωση και μια μπάντα που το μάτι της γυαλίζει.
Όλα αυτά χωρίς αξιόλογα τραγούδια είναι μια τρύπα στο νερό, ευτυχώς όμως οι Dust Coda καταθέτουν διαπιστευτήρια υψηλής ποιότητας και σε αυτό τον τομέα.
Το άλμπουμ είναι γεμάτο και πλούσιο. Έχει ενεργεία και γρήγορα τραγούδια αλλά και τα πιο αργά με μελωδίες και ρεφρέν που σου κολλάνε, αλλά και παίξιμο που δείχνει ότι όλα αυτά μόνο τυχαία δεν έχουν προκύψει! Είναι προφανές ότι είχαν πρότυπα τους καλύτερους και αυτά τους οδηγούν στον προορισμό τους. Χαιρόμαστε που παίρνουμε μέρος και εμείς μαζί τους στο ταξίδι.
Official site: http://www.thedustcoda.com
Facebook: http://www.facebook.com/TheDustCoda
R. I. P. – Dead End
Σαν λάτρης του Rawk δεν θα μπορούσα να μείνω ασυγκίνητος από τούτο εδώ το αριστούργημα βρωμιά, αλητείας και attitude. Άλλωστε, κυκλοφορίες σαν κι αυτές γέννησαν αυτήν εδώ τη στήλη!
Οι τύποι απλά δεν υπάρχουν. Ξεκινώντας από το επικό εξώφυλλο, που όταν είδα πρώτη φορά νόμιζα ότι επρόκειτο για άλλο ένα άλμπουμ του Thunderstick. Όχι λοιπόν δεν ήταν.
Η συνταγή απλή : ανεβάζεις τα πάντα στο 11 και από εκεί όλα βρίσκουν το δρόμο τους. Η τετράδα παλεύει άνισα με τα όργανα της, τσιτώνει τους ενισχυτές φτάνοντας τους στα όρια του κατασκευαστή. Αυτό που βγαίνει είναι ένα κράμα 70s Rock, stoner, doom που υπό συνθήκες θα μπορούσε να ακούγεται σαν τους Motörhead, αλλά που και που έχει μελωδία! Μην φανταστείτε AOR είπαμε που και που.
Το κλίμα είναι βαρύ και η ακρόαση του άλμπουμ σου προκαλεί νευρικότητα, κλειστοφοβία και νοιώθεις τους χειρότερους εφιάλτες να σε κυνηγούν! Τρομαχτικό!
https://www.facebook.com/R.I.P.P.D.X/
